Na każdym kroku jesteśmy bombardowani szokującymi newsami. Informacje rozpowszechniane w mediach i Internecie często mijają się z prawdą. Jak rozpoznać fake news? Co grozi za rozpowszechnianie fake newsów? Odpowiedź na te pytania znajdziesz w poniższym artykule. Zapraszam do lektury!
Jeśli padłeś ofiarą fake newsów jestem w stanie Ci pomóc. Udzielam porad prawnych dla klientów z całej Polski, w tym także online i telefonicznie. Proponuję korzystne warunki dla polityków (w tym lokalnych) oraz dla osób z showbiznesu. Udzielam także komentarzy prasowych. Zapraszam do współpracy:
Odpowiedzialność za rozpowszechnianie fake newsów i sianie dezinformacji
Użytkownicy Internetu powinni rozsądnie korzystać z sieci i z dużą ostrożności podchodzić do publikowanych w niej materiałów.
Za rozpowszechnianie fake newsów może bowiem grozić odpowiedzialność cywilna oraz karna.
Zobacz także: Adwokat Karnista Poznań
Co to fake news?
Fake news to:
- nieprawdziwa informacja (ang. „fake” – podróbka, imitacja),
- wiadomość lub propaganda opierające się dezinformacji.
Ważne! Fake news może pozorować prawdziwą informację, artykuł medialny jak również treść naukową.
Cechy fake newsów
Wspólną cechą wszystkich fake newsów jest to, że wprowadzają one w błąd.
Motywacją autora nieprawdziwych informacji może być:
- zysk finansowy,
- osiągnięcie korzyści politycznych,
- zamiar popełnienia oszustwa,
- chęć zaszkodzenia drugiej osobie.
Czasem fake newsy kryją w sobie satyrę. W praktyce memy mogą zostać odczytane „na poważnie” i zostać wykorzystane jako fake news.
Fake news to dezinformacja w formie:
- sfabrykowanej treści – całkowicie fałszywej treści stworzonej po to, aby oszukać odbiorców;
- zmanipulowanej treści – treści prawdziwej, ale zniekształconej w taki sposób, by oszukać odbiorców;
- fałszywej treści – np. poprzez fałszywe powołanie się na prawdziwe źródło;
- fałszywego kontekstu – treści prawdziwej, ale ulokowanej w fałszywym kontekście.
Zobacz także: Prawa osoby zatrzymanej
Typy fake newsów
Możemy wyróżnić podstawowe typy fake newsów:
1. Clickbait – odnośnik mający na celu nieuczciwe przyciągnięcie użytkowników do kliknięcia oraz przejścia na stronę dla zysku.
Przykład:
Informacja o śmierci znanej osoby z dopiskiem – ,,czy to prawda?’’ (,,Tina Turner nie żyje – czy to prawda?’’)
2. Wojna propagandowa z zagranicy – działania prowadzone z zagranicy, często przez agencje wywiadu.
Przykład:
Rosyjska dezinformacja.
3. Polityczna dezinformacja – działania prowadzone przez partie polityczne w obrębie danego państwa bądź na szczeblu lokalnym.
Przykład:
Internetowy portal informacyjny dotowany z urzędu miasta wypuszcza serię artykułów dyskredytujących polityka z przeciwnej frakcji.
4. Biznesowa dezinformacja – informacje podawane po to, aby zaszkodzić danej firmie.
Przykład:
,,W produktach firmy X wykryto bakterie salmonelli’’.
Analizując fake newsy pod kątem stosunku do prawdy i intencji ich rozpowszechniania, wyróżnia się następujące zaburzenia informacyjne:
- fałszywe łączenie faktów;
Przykład:
Tytuł niezgodny z treścią tekstu.
- mylne informacje, ale podawane bez złej intencji;
Przykład:
Publikacja starych fotografii jako obecnych.
- treść, która wprowadza w błąd.
Przykład:
Tworzenie stron internetowych nieistniejących podmiotów.
Walka z fałszywymi informacjami a wolność słowa
Na straży wolności słowa stoi Konstytucja. Zgodnie z art. 54 Konstytucji:
„1. Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.
- Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej.”
Wolność słowa dotyczy także wypowiedzi, umieszczanych w Internecie, w szczególności na portalach społecznościowych typu Facebook, Instagram, Twitter, YouTube, TikTok.
Zakaz rozpowszechniania wszystkich fake newsów naruszałby istotę wolności wypowiedzi. Czy to oznacza, że można rozpowszechniać fake newsy bezkarnie? NIE!
Zobacz także: Jak zgłosić oszustwo
Co grozi za rozpowszechnianie fake newsów?
Istnieją środki prawne, dzięki którym można zwalczać fake newsy narażające na szkody lub krzywdzące osoby, których dotyczą.
Za rozpowszechnianie fake newsów grożą dwa rodzaje odpowiedzialności:
- cywilna
- oraz karna.
W niektórych sytuacjach można łączyć jeden rodzaj odpowiedzialności z drugim.
Odpowiedzialność cywilna za rozpowszechnianie fake newsów
Osoba, która stała się ofiarą fake newsa żądać zaprzestania naruszeń jej dóbr osobistych.
Dobra osobiste zostały zdefiniowane w art. 23 Kodeksu cywilnego:
„Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.”
Do naruszenia dóbr osobistych dochodzi, gdy zachowanie sprawcy jest bezprawne, czyli niezgodne z obowiązującym porządkiem prawnym i zasadami współżycia społecznego.
Ważne! Chcąc uniknąć odpowiedzialności za rozpowszechnianie fake newsów, to pozwany będzie musiał wykazać legalność swojego działania.
Sąd Najwyższy uznał bowiem, że:
„Dochodzący ochrony musi zatem jedynie wykazać, że poprzez określone działania (zaniechania) nastąpiło wkroczenie w sferę jego dóbr zakreślonych treścią osobistych praw podmiotowych (przekroczenie granic chronionych prawem), a materialno-prawny ciężar dowodu braku bezprawności przeniesiony jest na podmiot naruszający.”
(wyrok z dnia 23 października 2020 roku, III CSK 134/18).
Rozpowszechnianie fake newsów a naruszenie dóbr osobistych
Środki ochrony dóbr osobistych zostały uregulowane w art. 24 § 1 Kodeksu cywilnego, który brzmi:
„Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.”
Osoba, której dobro osobiste zostało naruszone przez udostępnienie fake newsa może więc żądać:
Zaniechania rozpowszechniania fake newsu
Jest to środek niemajątkowej ochrony dóbr osobistych. Można go zastosować w przypadku istnienia uzasadnionej obawy przyszłych naruszeń dóbr osobistych poszkodowanego.
Przykład:
Sprawca chce opublikować książkę, która narusza prywatność innej osoby.
Zobacz także: Wyłudzenie poświadczenia nieprawdy
Usunięcia skutków fake newsu
Poszkodowany może zażądać od sprawcy działania zmierzającego do usunięcia skutków naruszenia jego dóbr osobistych. Najczęściej chodzi o złożenie oświadczenia o właściwej treści oraz w odpowiedniej formie w mediach publicznych (lokalnej gazecie, stronie internetowej sprawcy).
Poszkodowany może wskazać treść żądanego oświadczenia. Przykładowe oświadczenie sprawcy może zawierać:
o odwołanie faktów,
o sprostowanie faktów,
o wyjaśnienie faktów,
o stwierdzenie faktów,
o wyrażenie żalu.
Uwaga! Sąd orzekający o naruszeniu dóbr osobistych ma możliwość modyfikacji wniosku poszkodowanego i może samodzielnie ustalić treść oświadczenia sprawcy.
Zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego
Zadośćuczynienie to środek majątkowej ochrony dóbr osobistych rekompensujący krzywdę.
W wyroku z dnia 21 lutego 2020 roku (sygn. akt: I CSK 565/18) Sąd Najwyższy wskazał, że:
„Najistotniejszym celem zadośćuczynienia jest wyrównanie doznanej przez poszkodowanego krzywdy czyli zrealizowanie funkcji kompensacyjnej. Ma ono umożliwić mu uzyskanie satysfakcji, która wpłynie korzystnie na jego samopoczucie i pozwoli zniwelować poczucie krzywdy wywołanej czynem niedozwolonym.”
Zadośćuczynienie ma więc przede wszystkim przywrócić równowagę zdrowia psychicznego poszkodowanego dzięki poprawie jego sytuacji majątkowej.
Wysokość zadośćuczynienia jest bardzo ocenna, zależy od okoliczności sprawy. Z mojego doświadczenia i praktyki sądowej mogę powiedzieć, że Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim:
o intensywność cierpienia,
o długotrwałość oraz konsekwencje cierpienia w życiu osobistym i w życiu społecznym,
o rodzaj naruszonego dobra,
o cechy indywidualne osoby pokrzywdzonej,
o postawę osoby odpowiedzialnej,
o stopień winy osoby odpowiedzialnej.
Zapłaty sumy pieniężnej na cel społeczny
W tym przypadku kompensacja krzywdy poszkodowanego ma miejsce na rzecz podmiotu, który realizuje określony cel społeczny (fundacji lub stowarzyszenia).
Odszkodowanie za rozpowszechnianie nieprawdziwych wiadomości
Zwróć też uwagę na art. 24 § 2 Kodeksu cywilnego:
„Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.”
Wniosek: Osoba, której dobro osobiste zostało naruszone przez udostępnienie fake newsa, może też żądać odszkodowania. Jest to możliwe w sytuacji, gdy wskutek naruszenia dóbr osobistych wystąpiła szkoda majątkowa.
Ważne! Roszczenie o odszkodowanie jest odrębnym żądaniem i przysługuje niezależnie od zadośćuczynienia za krzywdę.
W wyroku z dnia 16 grudnia 2021 roku (sygn. akt: I NSNc 451/21) Sąd Najwyższy wskazał, że:
„Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.”
Uwaga! Najczęściej poszkodowany będzie żądał więc zapłaty określonej sumy pieniężnej.
Sąd decydując o wysokości odszkodowania, bierze pod uwagę:
- rozmiar poniesionej szkody,
- związek przyczynowo–skutkowy pomiędzy naruszonym dobrem osobistym a ubytkiem w majątku pokrzywdzonego (koszty i utracone przychody).
Przykład:
W Internecie na temat Adama opublikowano fałszywe informacje wskazujące na jego uzależnienie od alkoholu. Adam został przez to zwolniony z pracy. Adam może żądać od sprawcy naprawienia szkody przez zapłatę kwoty odpowiadającej utraconemu zarobkowi.
Kary i wyroki za naruszenie dóbr osobistych
Wyrok w sprawie naruszenia dóbr osobistych może istotnie różnić w zależności od sposobu naruszeń. Orzecznictwo w tym zakresie jest bardzo urozmaicone.
Przykładowo w wyroku z dnia 3 lipca 2020 roku Sąd Okręgowy w Olsztynie (I C 401/19) w sprawie o ochronę dóbr osobistych, zobowiązał pozwanego do opublikowania oświadczenia na jego stronie internetowej: „w oddzielnym artykule, na białym tle, czarnymi literami o czcionce nie mniejszej niż 14, bez jakichkolwiek komentarzy lub zabiegów edycyjnych lub redakcyjnych, które mogłyby zniekształcić przekaz tego oświadczenia”.
Z kolei Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 16 grudnia 2020 roku (XXV C 260/18) zobowiązał pozwanego do usunięcia artykułów z jego strony internetowej i opublikowanie oświadczenia z przeprosinami. Zasądził również od pozwanego 1.500 zł na cel społeczny.
Ten sam sąd w 2016 roku zobowiązał pozwanego do pisemnego przeproszenia powoda oraz zasądził na jego rzecz 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia (wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2016 roku, IV C 129/14).
Odpowiedzialność za fake newsy w trybie wyborczym
Kodeks wyborczy przewiduje szczególne narzędzia ochrony prawnej kandydata przed nieprawdziwymi informacjami publikowanymi w czasie trwania kampanii wyborczej.
Art. 111 § 1 Kodeksu wyborczego stanowi, że:
„Jeżeli rozpowszechniane, w tym również w prasie w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 1914), materiały wyborcze, w szczególności plakaty, ulotki i hasła, a także wypowiedzi lub inne formy prowadzonej agitacji wyborczej, zawierają informacje nieprawdziwe, kandydat lub pełnomocnik wyborczy zainteresowanego komitetu wyborczego ma prawo wnieść do sądu okręgowego wniosek o wydanie orzeczenia.”
Zakazane jest więc rozpowszechnianie materiałów wyborczych z nieprawdziwymi informacji w trakcie trwającej kampanii tj. w okresie od dnia ogłoszenia o zarządzeniu wyborów do 24 godzin przed dniem głosowania.
Uwaga! Postępowanie w przedmiocie nieprawdziwych informacji w materiałach wyborczych jest inicjowane na wniosek złożony przez:
- kandydata
- lub pełnomocnika zainteresowanego komitetu wyborczego.
Można wnosić o wydanie przez sąd okręgowy:
- zakazu rozpowszechniania informacji nieprawdziwych;
- przepadku materiałów wyborczych zawierających informacje nieprawdziwe;
- nakazu sprostowania informacji nieprawdziwych;
- nakazu publikacji odpowiedzi na stwierdzenia naruszające dobra osobiste;
- nakazu przeproszenia osoby, której dobra osobiste zostały naruszone;
- nakazu uczestnikowi postępowania wpłacenia kwoty do 100 000 złotych na rzecz organizacji pożytku publicznego.
Wniosek nie podlega opłacie. Sąd okręgowy musi rozpoznać wniosek w ciągu 24 godzin.
Termin na złożenie zażalenia wynosi również 24 godziny. Należy je złożyć do sądu apelacyjnego, który ma 24 godziny na jego rozpoznanie. Od postanowienia sądu apelacyjnego nie przysługuje skarga kasacyjna i jest ono natychmiast wykonalne.
Tryb wyborczy zapewnia więc szybkość postępowania. Publikacja sprostowania, odpowiedzi lub przeprosin następuje bowiem w czasie 48 godzin (na koszt zobowiązanego).
Zapraszam także na mojego bloga: dobrywojt.pl
Odpowiedzialność karna za rozpowszechnianie fake newsów?
Prawo karne nie odnosi się wprost do fake newsów. Nie obawiaj się jednak, ponieważ w określonych przypadkach sprawca może ponieść odpowiedzialność karną.
Stworzenie bądź udostępnienie fake newsa można zaklasyfikować jako:
- zniesławienie,
- zniewagę.
Fake newsy a zniesławienie
Zniesławienie zostało zdefiniowane w art. 212 § 1 Kodeksu karnego. Stanowi on, że:
„Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.”
Zniesławienie dotyczy więc wielorakich rodzajów fake newsów (fałszywych informacji) odnoszących się do instytucji albo do osoby fizycznej. Ma na celu doprowadzanie do sytuacji, w której inne osoby tracą zaufanie do ofiary.
Przykład:
Sprawca pomawia znanego lekarza – ordynatora szpitala – o branie łapówek za wystawianie zwolnień lekarskich. Celem sprawcy jest poniżenie ordynatora w opinii publicznej.
Uwaga! Zgodnie z art. 212 § 2 Kodeksu karnego:
„Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.”
W przypadku rozpowszechniania fake newsów w Internecie sprawca może więc zostać skazany nawet na karę więzienia.
Zobacz także: Co grozi za fałszywe oskarżenia?
Zniesławienie – nawiązka
Obok kary grzywny bądź ograniczenia wolności istnieje możliwość orzeczenia nawiązki wobec sprawcy zniesławienia.
Zgodnie z art. 212 § 3 Kodeksu karnego:
,,W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.’’
Wobec pokrzywdzonego może więc zostać orzeczona nawiązka w wysokości do 100 000 zł.
Zniesławienie – oskarżenie prywatne
Ściganie sprawcy zniesławienia odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Postępowanie karne przeciwko sprawcy zniesławienia inicjuje zatem wyłącznie osoba pokrzywdzona przestępstwem. W tym celu należy sporządzić prywatny akt oskarżenia i złożyć go w sądzie rejonowym właściwym ze względu na miejsce popełnienia przestępstwa.
Wyjątek stanowi sytuacja, w której prokurator wszczyna postępowanie lub wstępuje do trwającego już postępowania, jeżeli wymaga tego interes społeczny.
Wówczas pokrzywdzony, który wniósł wcześniej oskarżenie prywatne, korzysta z praw oskarżyciela posiłkowego.
Fake newsy a zniewaga
Zniewaga została z kolei opisana w art. 216 § 1 Kodeksu karnego. Stanowi on, że:
„Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.”
Zniewaga to czyn mający na celu:
- wyrażenie pogardy względem ofiary,
- ośmieszenie ofiary,
- poniżenie ofiary,
- naruszenie godności ofiary,
- zranienie uczuć ofiary.
Przykład:
Sprawca wkleił twarz ofiary pod postać zachowującą się w sposób, który nie licował z powagą osoby, która jest poniżana. Jest to przykład deepfake ‘u.
Uwaga! Zgodnie z art. 216 § 2 Kodeksu karnego:
„Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.”
Jeżeli zatem publikacja fake newsów w Internecie ma na celu zniewagę ofiary, to sprawca może zostać skazany na rok więzienia.
Zniewaga – nawiązka
Obok kary grzywny bądź ograniczenia wolności istnieje możliwość orzeczenia nawiązki od sprawcy na rzecz pokrzywdzonego znieważeniem.
Zgodnie z art. 216 § 4 Kodeksu karnego:
,,W razie skazania za przestępstwo określone w § 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.’’
Ważne! Możliwość orzeczenia nawiązki dotyczy wyłącznie znieważenia ofiary za pomocą środków masowego komunikowania.
Zniewaga – oskarżenie prywatne
Ściganie przestępstwa znieważenia również odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Znieważona ofiara musi więc zainicjować postępowanie i sporządzić prywatny akt oskarżenia. Może to zrobić samodzielnie bądź z pomocą profesjonalnego pełnomocnika.
Zniewaga a prowokacja pokrzywdzonego
Art. 216 § 3 Kodeksu karnego stanowi, że:
„Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.”
W związku z powyższym, gdy pokrzywdzony dopuszcza się:
- prowokacji (zachowuje się wyzywająco),
- retorsji (odpowiada na zniewagę naruszeniem nietykalności cielesnej lub zniewagą wzajemną),
– sąd może (ale nie musi) odstąpić od wymierzenia kary.
Znieważenie Prezydenta RP
W stosunku określonych osób prawo karne przewiduje odrębną kategorię znieważenia.
Kara pozbawienia wolności do lat trzech grozi bowiem za:
- znieważenie Prezydenta RP (art. 135 Kodeksu karnego)
- znieważenie narodu lub państwa polskiego (art. 135 Kodeksu karnego).
Jak rozpoznać fake news?
Pamiętaj, że w celu weryfikacji informacji możesz skorzystać z innych materiałów dostępnych w Internecie.
Aby ustrzec się przed fake newsem przede wszystkim zawsze:
- Badaj źródło informacji;
- Sprawdź dane wydawcy;
- Zweryfikuj autora publikacji;
- Sprawdź datę publikacji;
- Sprawdź źródła informacji;
- Porównaj doniesienia z różnych źródeł;
- Zweryfikuj, czy tytuł nie jest typowo clikbaitowy.
Czy Ty lub Twój bliski potrzebujesz pomocy adwokata?
Jeśli chciałbyś skorzystać z mojej pomocy, zapraszam do kontaktu. Działam na terenie Wielkopolski i województwa kujawsko-pomorskiego.
W trudnych sprawach działam w CAŁEJ POLSCE!
Umów się na konsultację!
Adwokat
Marlena Słupińska-Strysik
e-mail: biuro@slupinska.eu
tel. 61 646 00 40
tel. 68 419 00 45
tel. 52 511 00 65
UWAGA! W powyższy artykuł nie stanowi porady prawnej ani jej substytutu. Nie może też stanowić inspiracji do obrony w procesie karnym. Jeśli jesteś oskarżony w sprawie karnej koniecznie skontaktuj się z adwokatem!
http://www.sn.pl/sites/orzecznictwo/orzeczenia3/iii%20csk%20134-18-1.pdf
http://www.sn.pl/sites/orzecznictwo/orzeczenia3/i%20csk%20565-18-1.pdf
https://orzeczenia.olsztyn.so.gov.pl/content/$N/150515000000503_I_C_000401_2019_Uz_2020-07-03_002
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/154505000007503_XXV_C_000260_2018_Uz_2020-12-16_002
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content.pdffile/$002fneurocourt$002fpublished$002f15$002f450500$002f0001203$002fC$002f2014$002f000129$002f154505000001203_IV_C_000129_2014_Uz_2016-07-14_001-publ.xml?t:ac=$N/154505000001203_IV_C_000129_2014_Uz_2016-07-14_001
Adwokat w Poznaniu. Specjalistka od spraw rodzinnych i spadkowych. Posiada bogatą praktykę w sprawach o rozwód, podział majątku, kontakty z dziećmi, władzę rodzicielską i opiekę nad dziećmi.
Specjalizuje się zwłaszcza w trudnych rozwodach – gdy w grę wchodzi podział majątku firmowego, walka o winę lub o dzieci. Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a także
podyplomowe studia z zakresu rachunkowości na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Następnie ukończyła aplikację radcowską i zdała egzamin radcowski. Wykonywała zawód radcy prawnego. Obecnie wykonuje zawód adwokata. Prowadzi praktykę adwokacką w Poznaniu,
Wolsztynie oraz w Świeciu. W trudnych sprawach o rozwód oraz o podział majątku wspólnego reprezentuje klientów w całej Polsce.
Autorka licznych publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.
e-mail: biuro@slupinska.eu
Dodaj komentarz