Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem posiadanie narkotyków jest zabronione. Niektóre osoby noszą jednak przy sobie niewielką ich ilość na tak zwany „własny użytek”. Najczęściej jest to marihuana. W moim kolejnym artykule z zakresu prawa karnego opiszę, jak wygląda posiadanie narkotyków od strony prawnej, a także podpowiem, w jaki sposób można się bronić w sprawie o posiadanie narkotyków.
Potrzebujesz pomocy adwokata? A może chcesz pomóc bliskiej Ci osobie? Zapraszam do zapoznania się z ofertą mojej Kancelarii Adwokackiej (Adwokat Sprawy Karne). W trudnych sprawach reprezentuję klientów z całej Polski. Zapraszam do kontaktu.
Posiadanie narkotyków – główne wnioski
- Posiadanie narkotyków, poza wyjątkami wskazanymi w ustawie, jest w Polsce karalne.
- Karalne jest również posiadanie narkotyków na własny użytek w niewielkiej ilości.
- Wobec osób nieletnich sąd może zastosować środki wychowawcze i poprawcze.
- Osoba, która zostaje zatrzymana przez Policję bądź wobec której zastosowano tymczasowe aresztowanie, ma określone prawa. Warto je znać i z nich korzystać.
- W razie postępowania karnego zawsze warto skorzystać z pomocy obrońcy.
Czy posiadanie narkotyków jest karalne?
Problem posiadania narkotyków został uregulowany w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Aby było łatwiej, w dalszej części artykułu będę ją po prostu nazywać ustawą. Zgodnie z jej przepisami, posiadanie narkotyków jest zabronione, a co za tym idzie, grożą za nie sankcje karne. Nie ma znaczenia tutaj ilość oraz rodzaj narkotyków.
W ustawie przewidziano jednak pewien wyjątek. Mianowicie dotyczy on posiadania marihuany w celach medycznych, przemysłowych oraz badawczych.
A jak wygląda kwestia posiadania narkotyków na własny użytek? Jakiś czas temu wiele się o tym mówiło w mediach. Pewien poseł z Kielc uczynił wręcz z tej kwestii środek swojego przekazu politycznego. Czy zatem ustawodawca zalegalizował taką sytuację?
Sprawdź także: Posługiwanie się cudzym dokumentem – art. 275 KK
Posiadanie narkotyków na własny użytek
Jak już wcześniej wspomniałam, posiadanie narkotyków w każdej ilości jest zabronione, także na własny użytek. W praktyce często dochodzi do zatrzymań młodych ludzi, którzy mają przy sobie niewielkie ilości marihuany. Z prawnego punktu widzenia jest to poważny problem, albowiem młodzi mogą w prosty sposób popaść w konflikt z prawem. Inną kwestią jest natomiast wymiar moralny i zdrowotny, jednakże nie będę go omawiać w tym artykule.
W niektórych przypadkach osoba, która została zatrzymana, może liczyć na uniknięcie odpowiedzialności karnej. Żeby tak jednak było, muszą być spełnione następujące warunki:
- posiadana ilość narkotyków była nieznaczna;
- zatrzymany posiadał narkotyki na potrzeby własne, a więc nie zamierzał nimi handlować;
- orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.
W tym kontekście należy dodać, iż organy ścigania mają prawo do umorzenia postępowania, nie zaś obowiązek. Nie jest więc tak, że jeśli spełnione są trzy wyżej wymienione warunki, to sprawa musi zakończyć się szczęśliwie dla oskarżonego. To nic pewnego – a raczej szansa na korzystne rozstrzygnięcie.
Sprawdź także: Poświadczenie nieprawdy (art. 271 § 1 KK) – jak się bronić
Sprawdźmy teraz, jakie kary grożą za posiadanie narkotyków.
Jaka kara grozi za posiadanie narkotyków?
W ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przewidziano katalog sankcji karnych za posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych (art. 62). Należy jednak zwrócić uwagę, że inaczej wygląda problem odpowiedzialności za ten czyn osób dorosłych, a inaczej nieletnich. Omówię to zagadnienie poniżej.
Dla dorosłego
Zasadniczą karą przewidzianą za posiadanie narkotyków przez dorosłego jest pozbawienie wolności do lat 3. Jeżeli jednak dana osoba posiada znaczną ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, wówczas kara pozbawienia wolności może wynieść od roku aż do 10 lat. Jeśli natomiast zachodzi wypadek mniejszej wagi, sprawca podlega:
- karze grzywny,
- karze ograniczenia wolności,
- albo karze pozbawienia wolności do 1 roku.
Jak widzisz, bardzo wiele zależy od tego, jaką kwalifikację czynu przyjmie sąd.
W tym miejscu warto wyjaśnić pewne pojęcia. Otóż poprzez znaczną ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych należy rozumieć taką ilość, która może posłużyć do odurzenia kilkudziesięciu osób, czyli co najmniej 20 (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 7 lipca 2020 r., syn. akt II AKa 353/19). Niekiedy również liczba 100 porcji narkotyków jest uznawana za znaczną ilość. W praktyce jest to przedział między 20 a 100. Sąd rozpoznając sprawę, uwzględnia również rodzaj substancji, a także sytuację oskarżonego – czy jest on osobą uzależnioną, czy był uprzednio karany, czy posiadane przez niego narkotyki przeznaczone były na handel.
Wypadek mniejszej wagi posiadania narkotyków
Z kolei wypadek mniejszej wagi to sytuacja, w której oskarżony posiadał niewielką ilość narkotyków na własny użytek. Co ważne, w takich przypadkach można niekiedy liczyć na warunkowe umorzenie postępowania, co oznacza, że sąd nie wymierza kary, uznając przy tym, że takie rozwiązanie byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu oraz stopień jego szkodliwości społecznej.
W tym kontekście warto zwrócić uwagę na wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 11 kwietnia 2019 roku (sygn. akt II AKa 41/19), w którym wyjaśniono, iż popełniony przez oskarżonego czyn może być uznany za wypadek mniejszej wagi, jeśli ilość udzielonej przez niego osobom małoletnim marihuany była nieznaczna. Osiągnięta przez niego korzyść majątkowa była niewielka. Również skala jego przestępczej działalności była niewielka. Incydentalnie odsprzedawał małe dawki środka odurzającego, a osiągnięta korzyść majątkowa miała raczej dla niego charakter okazjonalny. Nie działał on w sposób zorganizowany. Okres objęty zarzutem stanowił krótki epizod w życiu oskarżonego. Ponadto udzielał on środka odurzającego w postaci marihuany, a więc narkotyku zaliczanego do tak zwanych „miękkich” narkotyków. Jego zażywanie nie niesie za sobą poważnych skutków zdrowotnych.
Należy przypomnieć, że o wymiarze kary zawsze decyduje sąd. Orzekając w danej sprawie, bierze on pod uwagę całokształt jej okoliczności.
Zobacz również: Poświadczenie nieprawdy na fakturze – art. 271a KK
Dla nieletniego
Zgodnie z przepisami Kodeksu karnego do odpowiedzialności karnej może zostać pociągnięta osoba, która ukończyła 17. rok życia. Natomiast jeżeli czynu zabronionego dopuścił się nieletni, który ukończył 13. rok życia, sprawa zostaje skierowana do sądu rodzinnego.
Należy zwrócić uwagę, że sąd rodzinny nie może wymierzyć nieletniemu kary. Może jednak zastosować wobec niego środki wychowawcze i poprawcze, które zostały umieszczone w art. 6 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. Ich katalog jest następujący:
- udzielenie upomnienia;
- zobowiązanie do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz pokrzywdzonego lub społeczności lokalnej, do przeproszenia pokrzywdzonego, do podjęcia nauki lub pracy, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach albo do zaniechania używania alkoholu lub innego środka w celu wprowadzania się w stan odurzenia;
- ustanowienie nadzoru odpowiedzialnego rodziców lub opiekuna;
- ustanowienie nadzoru organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, zakładu pracy albo osoby godnej zaufania – udzielających poręczenia za nieletniego;
- zastosowanie nadzoru kuratora;
- skierowanie do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą organizacją lub instytucją;
- orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów;
- orzeczenie przepadku rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego;
- umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w rodzinie zastępczej zawodowej, która ukończyła szkolenie przygotowujące do sprawowania opieki nad nieletnim;
- umieszczenie w zakładzie poprawczym.
To jednak nie wszystko, albowiem sąd rodzinny może również nałożyć na rodziców lub opiekunów nieletniego pewne obowiązki. Dotyczą one poprawienia warunków wychowawczych, bytowych lub zdrowotnych nieletniego, a ponadto do ścisłej współpracy ze szkołą, do której nieletni uczęszcza, poradnią psychologiczno-pedagogiczną lub inną poradnią specjalistyczną, zakładem pracy, w którym jest zatrudniony, a także lekarzem lub zakładem leczniczym.
Zobacz także: Adwokat Poznań, Adwokat Wolsztyn, Adwokat Grudziądz
Czy wiesz, jak zachować się w razie zatrzymania przez Policję? Za chwilę Ci to wyjaśnię.
Co zrobić w razie zatrzymania przez Policję za posiadanie narkotyków?
Zatrzymanie przez Policję nie jest przyjemnym doświadczeniem, warto więc wiedzieć, jak zachować się w takiej sytuacji. Przede wszystkim należy zachować spokój i wykonywać polecenia funkcjonariuszy. Policjant, który dokonuje zatrzymania, ma obowiązek podać swoje imię i nazwisko, stopień służbowy i podstawę prawną oraz przyczynę podejmowanych czynności, natomiast jeżeli jest on nieumundurowany, ma obowiązek okazać legitymację służbową w sposób umożliwiający zanotowanie danych, jakie są w niej zawarte.
W razie zatrzymania masz prawo do kontaktu z adwokatem lub radcą prawnym, w tym również prawo do bezpośredniej rozmowy z nim. Policjant może być przy tym obecny jedynie w wyjątkowych sytuacjach. O swoim zatrzymaniu masz prawo zawiadomić osobę najbliższą, pracodawcę, uczelnię bądź szkołę. Nie musisz odpowiadać na żadne pytania zadawane przez funkcjonariuszy, ani podpisywać dokumentów przez nich przedkładanych. Zdecydowanie lepiej jest złożyć wyjaśnienia po konsultacji z prawnikiem.
Pamiętaj, że zatrzymanie nie może trwać dłużej niż 48 godzin. Następnie organ, który go dokonał, musi zwolnić zatrzymanego albo zwrócić się do sądu rejonowego z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania na określony czas (nie dłuższy niż 3 miesiące). Ten ma 24 godziny na rozpoznanie wniosku podjęcie decyzji w kwestii zwolnienia zatrzymanego albo zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania. Co ważne, od postanowienia w tym przedmiocie możesz wnieść zażalenie do sądu okręgowego. Masz na to 7 dni.
Zobacz także: Prawa osoby zatrzymanej
A jak należy się zachować w sytuacji aresztowania?
Co zrobić w razie aresztowania za narkotyki?
Tymczasowe aresztowanie jest środkiem zapobiegawczym, o zastosowaniu którego decyduje sąd, jeżeli inne tego rodzaju środki okazują się niewystarczające. Chodzi tutaj o takie sytuacje jak:
- uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się podejrzanego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości, albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu;
- uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień, albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne;
- zagrożenie podejrzanemu wysoką karą, w szczególności, jeśli zarzuca mu się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd I instancji skazał oskarżonego na karę nie niższą niż 3 lata;
- uzasadniona obawa, że podejrzany, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.
Organ, który dokonał tymczasowego aresztowania, musi wskazać podstawę zastosowania tego środka, a także zawiadomić o tym fakcie osobę najbliższą aresztowanego albo tę, którą on wskaże. Niezwykle istotnymi uprawnieniami aresztowanego jest możliwość kontaktu z obrońcą (adwokatem lub radcą prawnym) oraz złożenie zażalenia.
Jak bronić się przed sądem za posiadanie narkotyków?
Jeżeli zostałeś oskarżony o posiadanie narkotyków, powinieneś podjąć stanowcze działania mające na celu ochronę Twoich interesów. Pamiętaj, nie ma jednolitej linii obrony! Sposób obrony zależy od konkretnych okoliczności Twojej sprawy! Istotne będą m.in.:
- okoliczności zatrzymania,
- ilość posiadanego „towaru”,
- czy zarządzono przeszukanie Twojego mieszkania,
- rodzaj narkotyków, które miałeś przy sobie,
- miejsce, w którym Cię zatrzymano,
- czy było to pierwsze, czy kolejne zatrzymanie,
- czy stwierdzono obecność narkotyków w Twoim organizmie.
Jedną z najpopularniejszych linii obrony jest, że miałeś zabronione substancje wyłącznie na własny użytek. Jeżeli policjanci wykonali narkotest, warto zakwestionować jego wiarygodność. Można nawet żądać sporządzenia opinii przez biegłego toksykologa. Warto też zwrócić również uwagę na masę znalezionych u Ciebie substancji. Policjanci zazwyczaj podają masę brutto, a więc z opakowaniem, co jest niezgodne ze stanem faktycznym. Można też zakwestionować liczbę „działek”, jakie można przyjąć z partii zatrzymanego przez Ciebie specyfiku. A od tego może już zależeć kwalifikacja prawna czynu (a więc i wysokość kary!).
Pamiętaj, że bycie oskarżonym nie jest przyjemnym doświadczeniem. Z tego względu warto ustanowić obrońcę w postaci adwokata lub radcy prawnego. Doświadczony prawnik oceni Twoją sytuację procesową, a co za tym pomoże Ci przygotować odpowiednią linię obrony. Ponadto podpowie, czy w danym przypadku warto skorzystać z instytucji dobrowolnego poddania się karze, czy też lepiej walczyć o swoją niewinność.
Czy Ty lub Twój bliski potrzebujesz pomocy adwokata?
Jeśli chciałbyś skorzystać z mojej pomocy, zapraszam do kontaktu. Działam na terenie takich miast jak: Poznań, Luboń, Gniezno, Śrem, Środa Wielkopolska, Grodzisk Wielkopolski, Swarzędz, Leszno, Piła, Kościan, Jarocin, Września oraz Wolsztyn. Posiadam także oddział w Świeciu, pracując w takich miejscowościach jak Grudziądz, Chełmno i Tuchola.
W trudnych sprawach działam w CAŁEJ POLSCE!
Umów się na konsultację!
Adwokat
Marlena Słupińska-Strysik
e-mail: biuro@slupinska.eu
tel. 61 646 00 40
tel. 68 419 00 45
tel. 52 511 00 65
UWAGA! W powyższy artykuł nie stanowi porady prawnej ani jej substytutu. Nie może też stanowić inspiracji do obrony w procesie karnym. Jeśli jesteś oskarżony w sprawie karnej koniecznie skontaktuj się z adwokatem!
Adwokat w Poznaniu. Specjalistka od spraw rodzinnych i spadkowych. Posiada bogatą praktykę w sprawach o rozwód, podział majątku, kontakty z dziećmi, władzę rodzicielską i opiekę nad dziećmi.
Specjalizuje się zwłaszcza w trudnych rozwodach – gdy w grę wchodzi podział majątku firmowego, walka o winę lub o dzieci. Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a także
podyplomowe studia z zakresu rachunkowości na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Następnie ukończyła aplikację radcowską i zdała egzamin radcowski. Wykonywała zawód radcy prawnego. Obecnie wykonuje zawód adwokata. Prowadzi praktykę adwokacką w Poznaniu,
Wolsztynie oraz w Świeciu. W trudnych sprawach o rozwód oraz o podział majątku wspólnego reprezentuje klientów w całej Polsce.
Autorka licznych publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.
e-mail: biuro@slupinska.eu
Dodaj komentarz