Jak pokazują statystyki, przestępstwo oszustwa (potocznie zwane także wyłudzeniem) należy obecnie do jednych z najczęściej popełnianych przestępstw w Polsce. Co ciekawe, dochodzi do niego na różnych płaszczyznach, zarówno w osobistych kontaktach międzyludzkich – ustnie i pisemnie, jak i za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość. Oszustwo jest przestępstwem skierowanym przeciwko mieniu, czyli własności i wszelkim innym prawom o charakterze majątkowym. Jednak sprawca wyłudzenia nie posługuje się przemocą. Pokrzywdzony dobrowolnie przekazuje bowiem swoje lub cudze mienie. W tym celu oszust wykorzystuje błąd po stronie pokrzywdzonego lub jego niezdolność do należytego podejmowania działań, a prościej mówiąc po prostu świadomie wprowadza go w błąd.
Zapraszam Cię do zapoznania się z moim artykułem, z którego dowiesz się:
- czym charakteryzuje się oszustwo,
- jaka kara grozi za oszustwo,
- jakie są najczęstsze rodzaje oszustw oraz
- jak się bronić będąc podejrzanym/oskarżonym o oszustwo.
Potrzebujesz pomocy adwokata? A może chcesz pomóc bliskiej Ci osobie? Zapraszam do zapoznania się z ofertą mojej Kancelarii Adwokackiej (Adwokat Sprawy Karne). W trudnych sprawach reprezentuję klientów z całej Polski. Zapraszam do kontaktu.
Charakterystyka przestępstwa oszustwa z art. 286 k.k.
Oszustwo zostało uregulowane w art. 286 Kodeksu karnego.
Na początek przyjrzyjmy się jak został skonstruowany ten przepis:
1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. (typ podstawowy oszustwa)
2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy. (oszustwo pokradzieżowe)
3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Skomplikowane? Już tłumaczę!
Przestępstwo oszustwa uregulowane w art. 286 § 1 k.k. polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym, czyli spowodowanie uszczerbku w istniejącym majątku lub umniejszenie jej przyszłych zysków np. wyzbycie się składników majątkowych, obciążenie majątkowe, zwolnienie z długu, zaciągnięcie zobowiązania, niezasadne przesunięcie terminów zapłaty itd. Jak widzisz, oszustwo nie sprowadza się tylko do wyłudzenia od kogoś pieniędzy. Gama niekorzystnych zachowań poszkodowanego jest o wiele szersza!
Co ważne, nie każde doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stanowi oszustwo. Zachodzi ono tylko wówczas, gdy sprawca działał w określony sposób:
- wprowadzając w błąd – poprzez podjęcie podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u osoby pokrzywdzonej oszustwem mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Takie wyobrażenie polega na niezgodności między obiektywną rzeczywistością a jej odbiciem w świadomości pokrzywdzonego;
- wyzyskując błąd – zachodzi wtedy, gdy osoba pokrzywdzona ma już błędne wyobrażenie o rzeczywistości, a sprawca nie wyprowadza jej z błędu i to wykorzystuje;
- wyzyskując niezdolność do należytego podejmowania przedsiębranego działania – poprzez wykorzystanie braku odpowiedniego rozwoju psychicznego, niedostatecznej socjalizacji osoby, młodego wieku, upośledzenia umysłowego, czy też faktu nadużywania przez daną osobę alkoholu lub środków odurzających.
Uwaga!
W tym miejscu muszę podkreślić, że „naiwność” pokrzywdzonego i to, że mógł on wykryć błąd przy dołożeniu chociażby znikomej staranności, pozostaje bez znaczenia pod kątem odpowiedzialności karnej za oszustwo z art. 286 k.k.
Oszustwo pokradzieżowe – art. 286 § 2 k.k.
Warto wspomnieć, że w art. 286 § 2 k.k. ujęto tzw. oszustwo pokradzieżowe. Polega ono na żądaniu korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy (potocznie zwany okupem). Obejmuje nie tylko sytuacje, gdy sprawca sam zabiera bezprawnie rzecz pokrzywdzonemu, ale również gdy żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot rzeczy przez osobę trzecią, czy też posiada jedynie informacje o danej rzeczy np. miejsce jej przechowywania.
Przeczytaj także: Podejrzany a oskarżony
Rodzaje oszustw
W praktyce istnieje nieskończenie wiele rodzajów oszustw. Niemniej istnieje kilka schematów, które notorycznie się powtarzają. Przykładowo możemy wymienić:
- oszustwo internetowe – przy kupnie/sprzedaży towaru np. za pośrednictwem Allegro, OLX – obejmuje wyłudzenie towaru poprzez przesłanie sfałszowanego potwierdzenia zapłaty, czy też niewysłanie towaru pomimo dokonania zapłaty;
- phishing – polegający na posługiwaniu się ogólnodostępnymi usługami internetowymi zmierzając do wyłudzenia wrażliwych danych osobowych lub finansowych np. numeru karty kredytowej, hasła, loginu, numeru PIN itp.;
- oszustwo nigeryjskie – zazwyczaj popełnianego przy pomocy poczty elektronicznej – na uchodźcę, inwestora, wygraną w loterii, aukcję internetową, spadek itp.;
- oszustwo matrymonialne – poprzez nawiązanie znajomości z osobą majętną i doprowadzanie jej do niekorzystnych przysporzeń majątkowych;
- kradzież tożsamości – tego rodzaju przestępstwo często polega na przesłaniu fałszywej oferty pracy, a w zamian otrzymanie CV danej osoby, kopii jej dokumentów tożsamości, numeru rachunku bankowego, numeru telefonu itp.;
- oszustwo telekomunikacyjne – polegające na wyłudzeniu np. wysokiej klasy telefonu komórkowego bez zamiaru spłaty abonamentu;
- oszustwo za pośrednictwem wiadomości sms – zachęcające do wykonania jakiejś czynności np. wejścia w podany link, opłacenia brakującej kwoty przesyłki itd.;
- wyłudzenie kredytowe/pożyczkowe – polegające na zaciągnięciu kredytu czy pożyczki bez zamiaru późniejszej spłaty (często połączone z przedstawieniem sfałszowanego potwierdzenia zatrudnienia i wysokości zarobków);
- czy tych najbardziej nagłaśnianych medialnie – oszustw skierowanych przeciwko osobom w podeszłym wieku na policjanta, na prokuratora, na wnuczka, na dalekiego krewnego, czy ostatnio pojawiające się na Covid-19 (na lekarza).
Oszustwo komputerowe
Oszustwo komputerowe zostało określone w art. 287 k.k. Działanie sprawcy określanego mianem hakera, polega na wypływaniu bez upoważnienia na automatyczne gromadzenie, przetwarzanie lub przekazywanie danych informatycznych, ich zmianę, usunięcie lub wprowadzenie nowego zapisu danych informatycznych.
Co ważne, w ostatnich latach – w związku z szybkim rozwojem technologicznym – liczba tego typu przestępstw drastycznie wzrosła.
Zobacz także: Posiadanie narkotyków – jak się bronić?
Oszustwo finansowe
Oszustwo finansowe zostało stypizowane w art. 297 k.k. Charakteryzuje się przedkładaniem fałszywych dokumentów lub oświadczeń, czy też dokumentów stwierdzających nieprawdę w celu uzyskania dla siebie bądź innej osoby wsparcia finansowego.
Oszustwo ubezpieczeniowe
Oszustwo ubezpieczeniowe zostało uregulowane w art. 298 k.k. Najczęściej polega na wyłudzeniu kwoty ubezpieczenia poprzez np. fikcyjną kradzież samochodu albo umyślne spowodowanie pożaru mieszkania, samochodu, zalanie, zniszczenie itp.
Jaka kara grozi za oszustwo?
Kara za przestępstwo oszustwa, jak w przypadku większości czynów zabronionych, zależy od wagi popełnionego czynu.
Za oszustwo w typie podstawowym (opisane w art. 286 § 1 k.k.), jak również za oszustwo pokradzieżowe (o którym mowa w art. 286 § 2 k.k.) przewidziano taką samą karę – karę pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. Ponadto należy pamiętać, że na podstawie art. 33 § 2 k.k. możliwe jest wymierzenie sprawcy, obok kary pozbawienia wolności, także kary grzywny.
Odnośnie przestępstwa oszustwa ustawodawca przewidział także typ kwalifikowany, który zgodnie z art. 294 § 1 i 2 k.k. dotyczy oszustwa w stosunku do mienia znacznej wartości (mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 zł) oraz w stosunku do dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury. Wówczas zagrożenie karą jest znacznie surowsze, gdyż sprawcy grozi kara od roku do 10 lat pozbawienia wolności.
Dla równowagi ustawodawca przewidział także oszustwo w typie uprzywilejowanym, które zachodzi w tzw. wypadku mniejszej wagi opisanym w art. 286 § 3 k.k. Jednakże należy pokreślić, że pojęcie „wypadku mniejszej wagi” jest wyjątkowo nieostre. Przyjmuje się, że o kwalifikacji danego zachowania jako przypadku mniejszej wagi będą świadczyły elementy przedmiotowe (sposób działania sprawcy, czas i miejsce popełnienia przestępstwa, rodzaj naruszonego dobra, charakter i rozmiar wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody), jak również elementy podmiotowe (motyw, cel działania, stopień winy sprawcy). Wówczas sprawcy grozi kara grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat. W takich okolicznościach istnieje również możliwość odstąpienia od wymierzenie kary i poprzestaniu na orzeczeniu środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego. Warto także pamiętać, że sąd ma możliwość warunkowego umorzenie postępowania w stosunku do sprawcy.
Uwaga!
W razie skazania za przestępstwo oszustwa oraz w sytuacji, gdy pokrzywdzony złożył stosowny wniosek, Sąd orzeka obowiązek naprawienia w całości lub w części wyrządzonej przestępstwem szkody.
Zobacz także: Posługiwanie się cudzym dokumentem – art. 275 KK
Wyroki za oszustwo – praktyka orzecznicza
Czy w razie skazania za oszustwo zostanie wymierzona dokładnie taka kara, jaką przewidziano w wyżej cytowanych przepisach? Nie jest to takie proste.
Otóż na to, jaką karę orzeknie wobec oszusta sąd karny, zależy od bardzo wielu okoliczności. Oczywiście największy wpływ mają widełki przewidziane za konkretne przestępstwo. Niemniej bardzo wiele zależy także od okoliczności sprawy, a także od sposobu działania sprawcy.
Jeśli więc sprawca wcześniej prowadził nienaganny tryb życia, współpracował w czasie postępowania karnego, dążył do naprawienia szkody i pojednania z pokrzywdzonym, to istnieje duża szansa na łagodny wymiar kary. A w niektórych przypadkach można także liczyć na jeszcze łagodniejsze podejście, np. na warunkowe umorzenie postępowania lub warunkowe zawieszenie wykonania kary.
Jeśli jednak sprawca działał w warunkach recydywy albo popełnił kilka tego typu przestępstw, to sąd może wymierzyć nawet surowszą karę niż przewidzianą za dany typ oszustwa.
Wszystko zależy jednak od okoliczności konkretnej sprawy. Jeśli więc Twój znajomy dostał za oszustwo 2 lata w zawieszeniu, to nie oznacza, że w Twojej sprawie zapadnie identyczny wyrok. Należy porównywać ze sobą sprawy możliwie podobne. A i to jest bardzo trudne, ponieważ praktycznie każda sprawa jest inna.
Kiedy dochodzi do popełnienia przestępstwa oszustwa?
Podstawową linią obrony w przypadku oskarżenia o oszustwo jest podjęcie próby wykazania, że nie doszło do ziszczenia się jego przesłanek. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć, w jakich okolicznościach można mówić, że doszło do popełnienia przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 k.k.
Aby mówić o przestępstwie oszustwa muszą zostać łącznie spełnione następujące przesłanki:
- oszustwo może zostać popełnione jedynie umyślnie, w zamiarze bezpośrednim (nie dojdzie do realizacji znamion przestępstwa oszustwa, gdy chociażby jeden z elementów nie był objęty świadomością i wolą sprawcy);
- zachowanie sprawcy musi być ukierunkowane na konkretny cel, którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcia korzyści majątkowej – sprawca podejmując działania musi mieć wyobrażenie pożądanej sytuacji, która ma stanowić rezultat jego działania;
- zamiar oszustwa musi istnieć w momencie podejmowania działania, które ma doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (przykład: w przypadku zawarcia umowy pożyczki, oszustwem nie będzie każda sytuacja związana z jej niezwróceniem w terminie, a tylko taka, gdy sprawca już w momencie zaciągania pożyczki wiedział, że nie będzie spłacał jej w terminie);
- oszustwo jest przestępstwem materialnym, co oznacza, że aby doszło do jego popełnienia niezbędne jest wystąpienie określonego skutku, czyli niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. pogorszenia sytuacji majątkowej pokrzywdzonego (sytuacji, w której gdyby pokrzywdzony zdawał sobie sprawę ze wszystkich okoliczności stanu faktycznego, to nie dokonałby określonego rozporządzenia mieniem);
- musi wystąpić związek przyczynowo – skutkowy między zachowaniem sprawcy a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem, gdyż nie każde wprowadzenie w błąd jest połączone z niekorzystnym rozporządzeniem mieniem.
Jak się bronić będąc podejrzanym o przestępstwo oszustwa?
W pierwszej kolejności – z uwagi na grożącą karę – powinieneś jak najszybciej skontaktować się z doświadczonym adwokatem, który ustali najkorzystniejszą dla Ciebie linię obrony i zadba by cała sytuacja zakończyła się dla Ciebie w sposób jak najbardziej korzystny.
Na wstępie warto bowiem określić, czy jako podejrzany będziesz składał wyjaśnienia i odpowiadał na pytania, czy też nie. Nie zawsze jest to bowiem sprawa oczywista. W niektórych wypadkach lepiej odmówić odpowiedzi na wszystkie pytania. Musisz bowiem pamiętać, że to organy ścigania mają obowiązek udowodnić Twoją winę, a Ty sam nie masz obowiązku dostarczania dowodów na swoją niewinność. Jednakże bywają i sytuacje, gdy lepszym rozwiązaniem okazuje się współpraca z prokuratorem i przekazanie mu żądanych informacji.
Jak będzie wyglądało przesłuchanie w charakterze podejrzanego?
- w przypadku, gdy stan faktyczny Twojej sprawy nie będzie budził wątpliwości zostanie Ci przedstawiony zarzut (policjant powie o co jesteś podejrzany) – wraz z przedstawieniem zarzutu zmieni się Twoja rola w postępowaniu i staniesz się podejrzanym – wówczas możesz korzystać z prawa do obrony, tj. odmówić złożenia wyjaśnień, odpowiedzi na pytania, a nawet wyjaśniać niezgodnie z prawdą. Pamiętaj jednak, że sąd będzie oceniał logiczność i spójność Twoich wyjaśnień.
- po przedstawieniu zarzutów przesłuchujący poprosi Cię o ustosunkowanie się do nich – w tym miejscu będziesz musiał określić, czy przyznajesz się do popełnienia zarzuconego Ci czynu, czy też nie (dobrze się zastanów);
- następnie przesłuchujący może złożyć Ci propozycję dobrowolnego poddania się karze (skazania bez rozprawy), tj. skontaktuje się prokuratorem i poda Ci ustaloną z nim propozycję kary – takie rozwiązanie pozwoli Ci co prawda zaoszczędzić czas, nerwy, a także da pewność co Cię czeka (będziesz wiedział na jakie dolegliwości finansowe i osobiste będziesz narażony po zakończeniu postępowania), ale nie zawsze w najlepszy sposób zabezpiecza Twoje interesy. Dlatego nie podejmuj decyzji zbyt pochopnie. Masz na to czas do końca trwania postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Policję pod nadzorem prokuratora;
- pamiętaj, że cała czynność i treść złożonych przez Ciebie wyjaśnień jest zapisywana w protokole, który będzie podlegał podpisaniu – ważne jest byś kontrolował jego treść, a w razie potrzeby żądał zamieszczenia w nim wszystkiego co wyjaśniłeś z pełną dokładnością (jest to o tyle istotne, że ewentualne później składane przez Ciebie wyjaśnienia w sądzie będą porównywane z tymi złożonymi na etapie postępowania przygotowawczego, a wszelkie nieścisłości mogą oddziaływać na Twoją niekorzyść).
Pamiętaj, że jeśli zostałeś oskarżony o oszustwo, to masz bardzo dużo hipotetycznych linii obrony. Możesz korzystać z kontratypów, możesz dowodzić, że nie doszło do wystąpienia znamion oszustwa, możesz walczyć o niższy wymiar kary lub nawet o jej zniesienie. Pamiętaj, że Twoja linia obrony powinna uwzględniać przepisy prawa karnego, które w Twoich okolicznościach będą mieć zastosowanie.
Oszustwo a niewykonanie zobowiązania cywilnego
Zarzut popełnienia przestępstwa oszustwa często jest konsekwencją sporu cywilnego. Najczęściej pojawia się w kontekście udzielenia pożyczki, zawarcia innych umów inwestycyjnych, inwestycji w instrumenty finansowe, czy też zapłaty za wykonane usługi. Obserwuje się liczne przypadki, gdy wystąpienie do prokuratury staje się jedynym, a wręcz podstawowym sposobem dochodzenia należności. Coraz częściej bowiem pokrzywdzony tego rodzaju przestępstwem nie dochodzi utraconych kwot na drodze powództwa cywilnego, ale właśnie zwraca się o pomoc do organów ścigania/prokuratury.
Najczęstszym przykładem jest sytuacja, gdy uczestnik obrotu gospodarczego nie zwraca uwagi na to, czy jego kontrahent rzeczywiście dopuścił się czynu karalnego określonego w ustawie karnej – art. 286 § 1 k.k. i każde opóźnienie w dokonaniu płatności przedstawia jako oszustwo. Taka postawa w wielu przypadkach doprowadza do postawienia w stan oskarżenia osób, które nie dopuściły się przestępstwa.
Warto bowiem pamiętać, że nie każde niewykonanie zobowiązania będziemy mogli traktować jako oszustwo. Trzeba uwzględnić wszystkie okoliczności sprawy.
Powyższe jest istotne zarówno dla wierzycieli, jak i dla osób oskarżonych o oszustwo w zw. z niewykonaniem umowy. Jeśli jesteś wierzycielem, to zanim złożysz zawiadomienie do prokuratury, zbadaj wspólnie ze swoim prawnikiem, czy doszło do wystąpienia wszystkich znamion oszustwa, określonych w kodeksie karnym. W przeciwnym wypadku Twoje zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa nie będzie skuteczne. Jeśli zaś jesteś oskarżony o oszustwo, to w niektórych przypadkach warto rozważyć linię obrony, zakładającą że sprawa nie ma karnego, lecz czysto cywilny charakter.
Kiedy może dojść do umorzenia postępowania o oszustwo?
Formalnie rzecz ujmując takich przyczyn – w myśl art. 17 § 1 k.p.k. – może być wiele, ale skupmy się na tej przyczynie, która najczęściej stanowi podstawę umorzenia postępowania. Mowa tu o sytuacji, gdy organy ścigania stwierdzą, że popełniony przez Ciebie czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego (w tym przypadku przestępstwa oszustwa).
Mając na uwadze to o czym wspominałam wcześniej w artykule, czyli jakie przesłanki muszą być spełnione, aby można było mówić o odpowiedzialności karnej za przestępstwo oszustwa, Jedną z popularniejszych linii obrony jest doprowadzenie do sytuacji zdekompletowania tych przesłanek.
Zatem Twoje działania powinny skoncentrować się na przedłożeniu dowodów wskazujących na to, że Twoje działanie nie było zaplanowanym oszustwem, nie miałeś zamiaru oszukania innej osoby bądź nie realizowałeś tego świadomie. Może także polegać na wykazaniu, że zaciągając zobowiązanie nie miałeś od początku zamiaru niewywiązania się z niego, wykazaniu braku osiągniętej korzyści majątkowej, a także że nie doszło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem po stronie pokrzywdzonego, a nawet gdyby to, że pomiędzy Twoim zachowaniem a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem nie zachodzi związek przyczynowo – skutkowy.
Natomiast w przypadku gdy prowadzisz działalność gospodarczą, zawierasz i realizujesz umowy, to musisz wykazać, że Twoje działanie było rezultatem jakiejś niedoskonałości działania, a ewentualny brak płatności wynikał z pomyłki lub opóźnienia.
Warunkowe umorzenie sprawy karnej o przestępstwo oszustwa
Instytucja warunkowego umorzenia postępowania karnego została uregulowana w art. 66 § 1 i 2 k.k., zgodnie z którym:
1. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.
2. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.
Powyższe oznacza, że zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania w większości przypadków nie będzie możliwe. Stanie się tak z uwagi na ustawowe zagrożenie karą przekraczające 5 lat pozbawienia wolności. Taka sytuacja będzie mieć miejsce, jeśli zarzuty dotyczą typu podstawowego oszustwa (art. 286 § 1 k.k.), a także gdy zarzuty dotyczą oszustwa zw. z mieniem znacznej wartości albo dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury (art. 294 § 1 i 2 k.k.).
Zakończenie sprawy karnej o oszustwo przy zastosowaniu instytucji warunkowego umorzenia postępowania (zamiast wyroku skazującego) jest możliwe tylko wówczas, gdy Sąd uzna przestępstwo oszustwa za wypadek mniejszej wagi, a więc przyjmie kwalifikację z art. 286 § 3 k.k.
Jeżeli więc przyznajesz się do winy i chciałbyś, aby Sąd zastosował wobec Ciebie warunkowe umorzenie postępowania karnego, to musisz w pierwszej kolejności przekonać Sąd do uznania popełnionego przez Ciebie oszustwa jako wypadku mniejszej wagi z art. 286 § 3 k.k. Jak już wcześniej wspominałam, kluczowe znaczenie będzie miało wykazanie elementów przedmiotowych (sposoby działania, czasu i miejsca popełnienia przestępstwa, rodzaju naruszonego dobra, charakteru i rozmiaru wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody), jak również elementów podmiotowych (motywu, celu działania, stopnia winy). Realizacja takiego planu może jednak nie okazać się łatwa.
Warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności za oszustwo
Podstawową karą wymierzaną przez Sądy za przestępstwo oszustwa jest kara pozbawienia wolności. Jednakże często Sądy wymierzają karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, karę grzywny oraz obowiązek naprawienia szkody na rzecz osoby pokrzywdzonej przestępstwem.
Instytucja warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności została uregulowana w art. 69 k.k. i zgodnie z jego treścią może zostać zastosowana w przypadku, gdy łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki:
- orzeczono karę pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym roku;
- sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności;
- jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżeniu powrotowi do przestępstwa.
Co ważne, zawieszając wykonania kary Sąd weźmie pod uwagę przede wszystkim Twoją postawę wobec czynu, warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie po popełnieniu przestępstwa.
Pamiętaj!
Zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, która wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się wyroku. W tym czasie Sąd może nałożyć na Ciebie różnego rodzaju obowiązki np. obowiązek informowania Sądu lub kuratora o przebiegu okresu próby, przeproszenia pokrzywdzonego itd.
Przedawnienie przestępstwa oszustwa z art. 286 k.k.
Termin przedawnienia się przestępstwa oszustwa zależy od ustawowego zagrożenia kara za dany czyn:
- po 5 latach nastąpi przedawnienie oszustwa stanowiącego wypadek mniejszej wagi (art. 286 § 3 k.k.);
- po 15 latach nastąpi przedawnienie oszustwa w typie podstawowym (art. 286 § 1 k.k.) oraz oszustwa w stosunku do mienia znacznej wartości oraz w stosunku do dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury (art. 294 k.k.).
Natomiast jeżeli w tym czasie wszczęto postępowanie, to zgodnie z treścią art. 102 k.k. do powyższego okresu należy dodać 10 lat.
Czy Ty lub Twój bliski potrzebujesz pomocy adwokata?
Jeśli chciałbyś skorzystać z mojej pomocy, zapraszam do kontaktu. Działam na terenie takich miast jak: Poznań, Luboń, Gniezno, Śrem, Środa Wielkopolska, Grodzisk Wielkopolski, Swarzędz, Leszno, Piła, Kościan, Jarocin, Września oraz Wolsztyn. Posiadam także oddział w Świeciu, pracując w takich miejscowościach jak Grudziądz, Chełmno i Tuchola.
W trudnych sprawach działam w CAŁEJ POLSCE!
Umów się na konsultację!
Adwokat
Marlena Słupińska-Strysik
e-mail: biuro@slupinska.eu
tel. 61 646 00 40
tel. 68 419 00 45
tel. 52 511 00 65
UWAGA! W powyższy artykuł nie stanowi porady prawnej ani jej substytutu. Nie może też stanowić inspiracji do obrony w procesie karnym. Jeśli jesteś oskarżony w sprawie karnej koniecznie skontaktuj się z adwokatem!
Adwokat w Poznaniu. Specjalistka od spraw rodzinnych i spadkowych.Posiada bogatą praktykę w sprawach o rozwód, podział majątku, kontakty z dziećmi, władzę rodzicielską i opiekę nad dziećmi.
Specjalizuje się zwłaszcza w trudnych rozwodach – gdy w grę wchodzi podział majątku firmowego, walka o winę lub o dzieci. Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a także
podyplomowe studia z zakresu rachunkowości na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Następnie ukończyła aplikację radcowską i zdała egzamin radcowski. Wykonywała zawód radcy prawnego. Obecnie wykonuje zawód adwokata. Prowadzi praktykę adwokacką w Poznaniu,
Wolsztynie oraz w Świeciu. W trudnych sprawach o rozwód oraz o podział majątku wspólnego reprezentuje klientów w całej Polsce.
Autorka licznych publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.
e-mail: biuro@slupinska.eu
Dodaj komentarz