Adopcja dziecka krok po kroku 👨‍👩‍👧❤️

Procedura adopcyjna przebiega w Polsce według określonych reguł. Odbywa się ona za pośrednictwem ośrodka adopcyjnego. Poszczególne placówki różnią się nieco praktyką, niemniej jednak nie są to jakieś przesadnie wielkie różnice. Poniżej opisujemy jak wygląda w Polsce adopcja dziecka krok po kroku.

Spis treści ukryj

1 Jak adoptować dziecko? – 7 kroków!

2 Ile trwa adopcja dziecka?

3 Kto może być rodzicem adopcyjnym?

4 Kto może być adoptowanym?

5 Czy adopcja dziecka po 40 jest możliwa ?

6 Czy osoba samotna może adoptować dziecko?

7 Ile kosztuje adopcja dziecka?

8 Procedura adopcyjna – podsumowanie

Jak adoptować dziecko? – 7 kroków!

Krok 1: Osoby, które zamierzają przysposobić dziecko, powinny zgłosić się do dowolnie wybranego ośrodka adopcyjnego na terytorium Polski – w placówce tej składają one dokumenty, wśród których najczęściej są życiorys, odpisy aktu urodzenia i małżeństwa, zaświadczenie o zatrudnieniu oraz uzyskiwanych dochodach, opinia od pracodawcy, zaświadczenie lekarskie dotyczące stanu zdrowia, zaświadczenie o niekaralności.

Krok 2: Ośrodek adopcyjny dokonuje oceny kwalifikacji oraz motywacji kandydatów ubiegających się o zostanie rodzicami adopcyjnymi – w tym celu przeprowadzana są testy oraz rozmowy, a ponadto badania psychologiczne i pedagogiczne. Ocena końcowa uzależniona od kwalifikacji kandydatów, stanu zdrowia oraz warunków mieszkaniowych i finansowych.

Krok 3: Dobór dziecka odpowiedniego dla danych kandydatów (w przypadku pozytywnej oceny ośrodek adopcyjny).

Krok 4: Rozpoczęcie budowania więzi pomiędzy dzieckiem, a danym kandydatem – dokonuje się to poprzez spotkania, początkowo na terenie placówki, w której dziecko przebywa, albo w ośrodku adopcyjnym prowadzącym postępowanie.

Krok 5: Złożenie wniosku o adopcję do sądu opiekuńczego – jeżeli organ wyrazi on na to zgodę, kandydaci na rodziców adopcyjnych będą mogli już na tym etapie zabierać dziecko do domu.

Krok 6: Wydanie przez sąd postanowienia o przysposobieniu – podlega ono uprawomocnieniu się po upływie 21 dni. W tym momencie adopcja staje się faktem!

Krok 7: Sporządzenie nowej metryki urodzenia dziecka – zamieszcza się w niej nowe nazwisko dziecka oraz dane rodziców adopcyjnych.

Ile trwa adopcja dziecka?

Od rozpoczęcia procedury adopcyjnej w Polsce do wydania przez sąd postanowienia nierzadko mija nawet 2 lata.

Z praktyki ⌛

Wynika to przede wszystkim ze względu na długi czas oczekiwania na szkolenia dla kandydatów na rodziców adopcyjnych.

Kto może być rodzicem adopcyjnym?

Warunki stawiane przed kandydatami na rodziców adopcyjnych dotyczą zarówno małżeństw, jak i osób samotnych. Wśród nich należy wskazać:

🔞 pełną zdolność do czynności prawnych 👉 rodzicami adopcyjnymi mogą być wyłącznie osoby pełnoletnie, które nie zostały ubezwłasnowolnione;
😇 niekaralność;
💪 posiadanie pełnej władzy rodzicielskiej;
🩺 odpowiedni stan zdrowia 👉 musi on pozwalać na prawidłową opiekę nad dzieckiem. Prawo w żaden sposób nie określa, jakie choroby i schorzenia dyskwalifikują kandydatów na rodziców adopcyjnych;
🏘️ odpowiednie warunki mieszkaniowe 👉 o tym, czy ktoś spełnia to kryterium, czy też nie, decyduje sąd oraz ośrodek adopcyjny;
💸 stałe źródło dochodów 👉 w przypadku małżeństw ważne jest, aby przynajmniej jeden z małżonków posiadał pracę i stałe źródło dochodów;
✔️ odpowiedni wiek 👉 przyjmuje się, że różnica wieku pomiędzy adoptowanym a rodzicami adopcyjnymi nie powinna być większa niż 40 lat.
🤵👰 zgodę obydwojga małżonków zamierzających adoptować dziecko.

Kto może być adoptowanym?

Ustawodawca określił również, kogo można adoptować. Wymogi te są na tyle precyzyjne, że nie budzą większych wątpliwości. Otóż adoptowany powinien być:

niepełnoletni – w dniu złożenia wniosku nie może on ukończyć 18. roku życia;
osobą, której rodzice biologiczni zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej, nie żyją, zostali ubezwłasnowolnieni albo wyrazili zgodę na adopcję dziecka;
osobą, która wyraża swoją zgodę na przysposobienie przed sądem opiekuńczym, jeżeli ukończyła ona 13. rok życia.

Czy adopcja dziecka po 40 jest możliwa ?

Nie ma przeszkód, aby przysposobiły dziecko osoby, które ukończyły 40 lat. Pomiędzy rodzicami adopcyjnymi, a adoptowanym musi istnieć jednak odpowiednia różnica wieku. Przyjmuje się, że powinna ona wynosić od 18 do 40 lat.

Z praktyki 🙌

Praktyka poszczególnych ośrodków adopcyjnych różni się jednak, jeżeli chodzi o uznawanie, czy osoby po 40. roku życia kwalifikują się na rodziców niemowlęcia. W niektórych placówkach przyjmuje się bowiem, że jest już za późno na taki krok i sugeruje się przysposobienie starszego dziecka.

Czy osoba samotna może adoptować dziecko?

Nie istnieją żadne przeszkody do adopcji dziecka przez osobę samotną. Ośrodki adopcyjne przychylniej patrzą jednak na małżeństwa, albowiem wydaje się, że potrafią one lepiej zadbać o dobro dziecka.

Wskazówka 🎯

Jako osoba samotna pokaż, że w razie potrzeby możesz liczyć na wsparcie najbliższych.

W wielu ośrodkach adopcyjnych proponuje się osobom samotnym przysposobienie dziecka, na które nie zdecydowali się małżonkowie. Najczęściej sytuacja ta dotyczy starszych dzieci, które zmagają się z różnego rodzaju dysfunkcjami.

Ile kosztuje adopcja dziecka?

Adopcja dziecka w Polsce jest bezpłatna! Nie poniesiesz zatem żadnych kosztów związanych z procedurą adopcyjną.

Procedura adopcyjna – podsumowanie

✔️ Zgodnie z art. 114 KRO, adoptowane może jedynie dziecko, które w dni złożenia wniosku nie ukończyło jeszcze 18. roku życia.

✔️ Adopcja dziecka po 40 jest możliwa.

✔️ Adopcja w Polsce trwa niekiedy nawet 2 lata.

✔️ Rodzicami adopcyjnymi nie mogą być osoby pozostające w związku partnerskim. Wspólna adopcja jest więc zarezerwowana dla małżeństw.

✔️ W niektórych ośrodkach adopcyjnych wymagany jest co najmniej pięcioletni staż małżeński.

✔️ Rodzicem adopcyjnym może zostać osoba samotna.

✔️ Biologiczni rodzice mogą wskazać osobę, która zaadoptuje ich dziecko. Musi to być krewny albo małżonek jednego z rodziców. Ponadto osoba ta musi zgodzić się na zostanie rodzicem adopcyjnym przed sądem.

Źródła:

5/5

Autor

Marlena Słupińska

Adwokat

Adwokat w Poznaniu. Specjalistka od spraw rodzinnych i spadkowych. Posiada bogatą praktykę w sprawach o rozwód, podział majątku, kontakty z dziećmi, władzę rodzicielską i opiekę nad dziećmi.
Specjalizuje się zwłaszcza w trudnych rozwodach – gdy w grę wchodzi podział majątku firmowego, walka o winę lub o dzieci. Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a także
podyplomowe studia z zakresu rachunkowości na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Następnie ukończyła aplikację radcowską i zdała egzamin radcowski. Wykonywała zawód radcy prawnego. Obecnie wykonuje zawód adwokata. Prowadzi praktykę adwokacką w Poznaniu,
Wolsztynie oraz w Świeciu. W trudnych sprawach o rozwód oraz o podział majątku wspólnego reprezentuje klientów w całej Polsce.
Autorka licznych publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.