Poświadczenie nieprawdy, a więc przestępstwo określone w art. 271 § 1 Kodeksu karnego, należy do jednych z najczęściej popełnianych czynów zabronionych. Należy do grupy przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów. W poniższym artykule „Poświadczenie nieprawdy (art. 271 § 1 KK) – jak się bronić” opiszę czym jest rzeczone przestępstwo i co zrobić, w razie gdy Ty lub Twój bliski może być o nie oskarżony.
Zapraszam także do zapoznania się ofertą mojej Kancelarii Adwokackiej w zakresie spraw karnych: Adwokat Prawo Karne – Poznań.
Na czym polega poświadczenie nieprawdy (art. 271 § 1 KK)
Jednym z przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów jest przestępstwo poświadczenia nieprawdy (fałszu intelektualnego), które zostało uregulowane w art. 271 § 1 KK Przepis ten przewiduje, że:
„Funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5”.
Aby zrozumieć, kto może podlegać odpowiedzialności karnej za przestępstwo poświadczenia nieprawdy, musimy wyjaśnić poszczególne znamiona czynu zabronionego z art. 271 § 1 KK Zostaną one opisane poniżej.
Kto może być sprawcą przestępstwa poświadczenia nieprawdy?
W przypadku przestępstwa poświadczenia nieprawdy jego sprawcą nie może być każda osoba zdolna do ponoszenia odpowiedzialności karnej, lecz jedynie funkcjonariusz publiczny (uprawniony do wystawienia dokumentu) lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu.
Poświadczenie nieprawdy przez funkcjonariusza publicznego
Kodeks karny zawiera definicję legalną „funkcjonariusza publicznego”, która została uregulowana w art. 115 § 13 KK i brzmi:
„Funkcjonariuszem publicznym jest:
1) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej,
2) poseł, senator, radny,
2a) poseł do Parlamentu Europejskiego,
3) sędzia, ławnik, prokurator, funkcjonariusz finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, notariusz, komornik, kurator sądowy, syndyk, nadzorca sądowy i zarządca, osoba orzekająca w organach dyscyplinarnych działających na podstawie ustawy,
4) osoba będąca pracownikiem administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba w zakresie, w którym uprawniona jest do wydawania decyzji administracyjnych,
5) osoba będąca pracownikiem organu kontroli państwowej lub organu kontroli samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe,
6) osoba zajmująca kierownicze stanowisko w innej instytucji państwowej,
7) funkcjonariusz organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariusz Służby Więziennej,
8) osoba pełniąca czynną służbę wojskową, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie,
9) pracownik międzynarodowego trybunału karnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe.”
Jedną z popularnych linii obrony jest więc wykazanie, że co prawda doszło do poświadczenia nieprawdy, jednak sprawca nie posiada statusu funkcjonariusza publicznego. Wówczas nie może być mowy o popełnieniu przestępstwa!
Przeczytaj także: Poświadczenie nieprawdy na fakturze – art. 271a KK
Poświadczenie nieprawdy przez inną osobę uprawnioną do wystawienia dokumentu
Jak widzisz, w przepisach istnieje oficjalna definicja funkcjonariusza publicznego. Tymczasem jeśli chodzi o „inną osobę uprawnioną do wystawienia dokumentu”, to tego typu definicji brakuje. Jak sobie z tym poradzić?
W orzecznictwie sądów dominuje pogląd, że jest to każda osoba fizyczna, której uprawnienie do wystawienia dokumentu wynika z konkretnego przepisu prawa – określonego w ustawie lub w aktach normatywnych niższego rzędu. Kompetencja do wystawienia dokumentu może wynikać zarówno wprost z aktu prawnego, jak też z opartego na nim aktu władczego organu władzy publicznej np. orzeczenia sądowego, decyzji administracyjnej.
Do kręgu osób uprawnionych do wystawienia dokumentu można zaliczyć np.:
- urzędnika,
- lekarza,
- pielęgniarkę np. wykonująca zlecenie lekarza o pobraniu krwi,
- prezesa spółki,
- biegłego sądowego lub rzeczoznawcę,
- nauczyciela akademickiego,
- konduktora,
- radcę prawnego,
- adwokata,
- notariusza,
Podobnie jak w przypadku funkcjonariusza, także i w tym przypadku jedną z linii obrony może być dowodzenie, że oskarżony nie posiada statusu osoby uprawnionej do wystawienia dokumentu. Niestety należy analizować to pod kątem konkretnych okoliczności, występujących w Twojej sprawie.
Poświadczenie nieprawdy a działanie poza kompetencjami
Jednocześnie, aby doszło do realizacji znamion czynu określonego w art. 271 § 1 KK funkcjonariusz publiczny lub osoba uprawniona do wystawienia dokumentu muszą działać w ramach swoich uprawnień i obowiązków.
Poświadczenie nieprawdy poza granicami swoich kompetencji stanowi jedną z popularnych linii obrony. Należy jednak podchodzić do tego ostrożnie.
Pamiętaj, że funkcjonariusz publiczny poświadczając nieprawdę w dokumencie, do którego wystawienia nie był uprawniony, nie odpowiada za przestępstwo określone w art. 271 § 1 KK, a może ponosić odpowiedzialność karną z art. 231 § 1 KK (przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków).
Zobacz także: Poświadczenie nieprawdy – przykłady
Poświadczenie nieprawdy – co to oznacza?
Poświadczeniem nieprawdy jest zawarcie w treści dokumentu stwierdzeń niezgodnych z rzeczywistością. Może ono polegać na:
- podaniu okoliczności, które nie miały miejsca
- bądź zatajeniu lub przeinaczeniu tych, które rzeczywiście zaistniały.
Warto pamiętać, że poświadczyć nieprawdę można tylko w odniesieniu do okoliczności, które podlegają weryfikacji w kategorii prawdy i fałszu. Poświadczenia nieprawdy nie można rozpatrywać w zakresie wyrażonego przypuszczenia, prognozy, czy też subiektywnej opinii.
Poświadczenie nieprawdy w rozumieniu art. 271 KK należy także odróżnić od oświadczenia nieprawdy, które w zależności od poczynionych ustaleń co do stanu faktycznego w sprawie, może stanowić inne przestępstwo np. przestępstwo złożenia fałszywych zeznań (art. 233 KK).
Zobacz także: Potrącenie rowerzysty
Co oznacza zwrot „okoliczności mające znaczenie prawne”?
W przypadku omawianego przestępstwa istotne pozostaje, czy funkcjonariusz publiczny lub osoba uprawniona do wystawienia dokumentu poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne. Chodzi o taką okoliczność, która wywołuje lub może wywołać skutki z punktu widzenia obowiązujących w czasie poświadczenia przepisów jakiejkolwiek dziedziny prawa.
Co ważne, wystawiony przez funkcjonariusza publicznego lub inną osobę uprawnioną dokument, w którym poświadczono nieprawdę, jest dokumentem autentycznym, ale o nieprawdziwej treści w zakresie okoliczności mającej znaczenie prawne.
Jedną z możliwych linii obrony jest więc wykazywanie, że treści, której dotyczy zarzut nie wywołują jakichkolwiek skutków prawnych. A w konsekwencji nie odnoszą się do okoliczności mającej znaczenie prawne.
Jakie dokumenty mogą być przedmiotem przestępstwa poświadczenia nieprawdy?
W orzecznictwie przeważa pogląd, że art. 271 § 1 KK znajduje zastosowanie do dokumentów urzędowych, a w przypadku dokumentów prywatnych – tylko wtedy, gdy przysługuje im cecha zaufania publicznego, tj. oddziałują na stosunki zewnętrzne i istnieje przepis upoważniających do wystawienia tego rodzaju dokumentu.
Objętym tym przepisem dokumentom towarzyszy cecha zaufania publicznego, co oznacza, że niosą domniemanie prawdziwości wskazanych w nich okoliczności.
W takim razie, które dokumenty są dokumentami w rozumieniu art. 271 § 1 KK, a które nimi nie są? O tym poniżej.
Poświadczenie nieprawdy – przykłady dokumentów
Dokumentami, które korzystają z ochrony w rozumieniu art. 271 § 1 KK są m.in.:
- dokumenty medyczne,
- świadectwo pracy i zaświadczenie o zatrudnieniu,
- faktury,
- opinie biegłych i rzeczoznawców majątkowych,
- a także innego rodzaju zaświadczenia np. o szkoleniu, o przeprowadzeniu okresowego badania technicznego pojazdu, o zameldowaniu, asygnata na drewno.
Dokumentami, które nie korzystają z ochrony w rozumieniu art. 271 § 1 KK są:
- dokumenty sporządzane przez funkcjonariuszy dla wewnętrznych celów urzędowych,
- dokumenty regulujące zobowiązania między osobami fizycznymi i prawnymi, a także
- oświadczenia woli lub wiedzy wykorzystywane w toczących się przez organami władzy publicznej postepowaniami.
Przykładami dokumentów nie korzystających z ochrony z 271 § 1 KK są zatem:
- notatki służbowe,
- umowy cywilnoprawne,
- umowy o pracę,
- listy płac,
- dokumenty składane we własnej sprawie np. deklaracje podatkowe i deklaracje w zakresie ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych,
- wnioski o przyznanie dotacji, wnioski i oświadczenia o przyznanie świadczenia,
- oświadczenia właściciela lokalu,
- a także dokumenty składane na podstawie Kodeksu spółek handlowych,
- dokumenty kasowe,
- dokumenty magazynowe.
Warto zaznaczyć, że samo zawarcie (podpisanie) cywilnoprawnej umowy sprzedaży przez osoby uprawnione do działania w imieniu stron transakcji, która w swej treści zawiera nieprawdziwe okoliczności dotyczące kontraktu, nie stanowi wystawienia dokumentu z poświadczeniem nieprawdy w rozumieniu art. 271 § 1 KK.
Nieumyślne poświadczenie nieprawdy
Przestępstwo poświadczenia nieprawdy ma charakter umyślny. Oznacza to, że sprawca musi obejmować swoją świadomością, że poświadcza nieprawdę. Powinien także być świadomym lub godzić się, że to poświadczenie nieprawdy dotyczy okoliczności mającej znaczenie prawne.
Jeżeli poświadczenie nieprawdy nastąpiło nieumyślnie, to takie zachowanie może stanowić jedną z linii obrony osoby oskarżonej o fałsz intelektualny.
Czy poświadczenie nieprawdy jest ścigane z urzędu?
Poświadczenie nieprawdy jest przestępstwem ściganym z urzędu, co oznacza, że organ powołany do ścigania przestępstw (Policja, prokurator) jest zobowiązany do wszczęcia i prowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny (prokurator) do wniesienia i popierania aktu oskarżenia.
Co ważne, w przypadku przestępstwa poświadczenia nieprawdy (art. 271 § 1 KK) nie powinno się uznawać za pokrzywdzoną konkretną osobę fizyczną lub prawną. Przyjmuje się bowiem, że przestępstwo poświadczenia nieprawdy jest skierowane przeciwko dokumentom, a więc przedmiotem ochrony jest tu pewność obrotu oparta na publicznym zaufaniu do dokumentów i domniemaniu prawdziwości pism mających taki charakter.
Jednakże w toku procesu karnego można nadać status pokrzywdzonego, czy też oskarżyciela posiłkowego w sytuacjach, w których przestępstwo przeciwko dokumentom wypełnia jednocześnie znamiona innego przepisu Kodeksu karnego, dotyczącego przestępstwa popełnionego na szkodę tej osoby np. przestępstwa oszustwa (art. 286 § 1 KK).
Typ uprzywilejowany i kwalifikowany przestępstwa poświadczenia nieprawdy – art. 271 § 2 KK i art. 271 § 3 KK
Ustawodawca wyodrębnił możliwość popełnienia przestępstwa poświadczenia nieprawdy w typie uprzywilejowanym i kwalifikowanym, tj. zagrożonym karą różnego rodzaju i w różnej wysokości.
Przypominam, co oznaczają powyższe zwroty:
- typ uprzywilejowany przestępstwa – zagrożony niższa karą
- a typ kwalifikowany przestępstwa – zagrożony wyższą karą.
Typ uprzywilejowany przestępstwa został przewidziany w art. 271 § 2 KK, zgodnie z którym:
„W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.”
Wyjaśnienia wymaga fakt, że ten przypadek może dotyczyć sytuacji, gdy np. sprawa dotyczy dokumentu o niskiej randze w obrocie prawnym bądź sytuacji, gdy dokument w ogóle nie zostanie wykorzystany w obrocie prawnym.
Typ kwalifikowany przestępstwa został uregulowany w art. 271 § 3 KK i brzmi:
„Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 (poświadczenia nieprawdy) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”
W tym przypadku sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Nie ma jednak znaczenia, czy chce osiągnąć korzyść dla siebie, czy też dla kogoś innego.
Poświadczenie nieprawdy – przedawnienie
Termin przedawnienie poświadczenia nieprawdy zależy od ustawowego zagrożenia karą za dany czyn. Będzie on więc różnił się od tego, czy sprawca jest oskarżony z art. 271 § 1 KK, § 2, czy z § 3.
Przestępstwo poświadczenia nieprawdy uregulowane w art. 271 § 1 KK przedawnia się (nie podlega ściganiu) dopiero po upływie 10 lat od chwili jego dokonania. W przypadku typu uprzywilejowanego – po upływie 5 lat. Natomiast w przypadku typu kwalifikowanego – dopiero po 15 latach od chwili popełnienia czynu.
Omawiając kwestię przedawnienia należy mieć także na uwadze uregulowania prawne dotyczące przedłużenia terminu przedawnienia karalności.
Zgodnie z przepisem art. 102 KK:
„Jeżeli w okresie, o którym mowa w art. 101 k.k. wszczęto postępowanie, karalność przestępstw określonych w art. 101 § 1 ustaje z upływem 10 lat, a w pozostałych wypadkach – z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu.”
Powyższe oznacza, że do każdego z podstawowych okresów przedawnienia – w przypadku przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego (zarówno z urzędu, jak i na wniosek) – należy dodać 10 lat.
Wyrok w sprawie o poświadczenie nieprawdy
Kara za popełnienie przestępstwa poświadczenia nieprawdy, jak w przypadku większości czynów zabronionych, zależy od wagi popełnionego czynu.
W przypadku przestępstwa poświadczenia nieprawdy, trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że jest ono zagrożone – w typie podstawowym z art. 271 § 1 KK – karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.
Łagodniejszą karę sąd wymierzy w wypadku mniejszej wagi, i tak typ uprzywilejowany z art. 271 § 2 KK zagrożony jest karą grzywny lub karą ograniczenia wolności.
Surowszą odpowiedzialność karną poniesie sprawca, który dopuścił się poświadczenia nieprawdy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, i tak typ kwalifikowany z art. 271 § 3 KK zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Nadto należy pamiętać, że sądy wraz z karą mają możliwość orzec także środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu (art. 41 § KK). Zakaz ten wymierza się na okres od 1 roku do 15 lat. Oznacza to, że uniemożliwi on pracę w zawodzie, a niejednokrotnie odbierze jedyne źródło utrzymania.
Należy jednak pamiętać, że przepisy prawa karnego zawierają szereg przepisów, umożliwiających zmniejszenie wymiaru kary, a w niektórych przypadkach także dalej idące ustępstwa. Dlatego każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie.
Jak się bronić będąc oskarżonym o poświadczenie nieprawdy?
Jak przedstawiono powyżej, kara za poświadczenie nieprawdy może być naprawdę surowa. W związku z czym, gdyby zdarzyło Ci się poświadczyć nieprawdę, nie zwlekaj i zasięgnij porady doświadczonego adwokata.
Budując linię obrony należy ustalić, czy dane zachowanie stanowi przestępstwo, tj. czy zostały spełnione wszystkie omówione powyżej znamiona warunkujące odpowiedzialność karną, w tym przede wszystkim:
- czy funkcjonariusz publiczny lub osoba uprawniona do wystawiania dokumentu poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, tj. okoliczności, która wywołuje lub może wywołać skutki z punktu widzenia obowiązującego w czasie poświadczenia przepisów jakiejkolwiek dziedziny prawa. Powyższe ma ogromne znaczenie, gdyż osoba, która poświadczyła nieprawdę w dokumencie w zakresie okoliczności, która np. odnosiła się do kwestii ubocznej, nieistotnej lub dodatkowej nie poniesie odpowiedzialności karnej;
- czy dany dokument miał cechę zaufania publicznego,
- czy poświadczenie nieprawdy nastąpiło w odniesieniu do okoliczności, które podlegają weryfikacji w kategorii prawdy i fałszu,
- a także czy dana osoba miała świadomość, że poświadcza nieprawdę – jest to o tyle istotne, że omawiane przestępstwo może zostać popełnione jedynie umyślnie.
W przypadku wypełnienia znamion warunkujących odpowiedzialność karną za czyn z art. 271 KK, obrońca będzie dążył do jak najbardziej pomyślnego zakończenia sprawy np. wykazania niskiej szkodliwości danego czynu, czy też ujawnienia okoliczności dających możliwość:
- odstąpienia od wymierzenia kary,
- nadzwyczajnego złagodzenia kary,
- warunkowego umorzenia postępowania,
- lub wymierzenia kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
W praktyce przepisy prawa karnego dają zwykle szereg różnych mechanizmów obrony. To, czy znajdą zastosowanie w Twojej sprawie zależy w od jej okoliczności.
Czy Ty lub Twój bliski potrzebuje pomocy adwokata?
Jeśli chciałbyś skorzystać z mojej pomocy, zapraszam do kontaktu. Działam na terenie takich miast jak: Poznań, Luboń, Gniezno, Śrem, Środa Wielkopolska, Grodzisk Wielkopolski, Swarzędz, Leszno, Piła, Kościan, Jarocin, Września oraz Wolsztyn. Posiadam także oddział w Świeciu, pracując w takich miejscowościach jak Grudziądz, Chełmno i Tuchola.
W trudnych sprawach działam w CAŁEJ POLSCE!
Masz pytania? Napisz! Zadzwoń!
Adwokat
Marlena Słupińska-Strysik
e-mail: biuro@slupinska.eu
tel. 61 646 00 40
tel. 68 419 00 45
tel. 52 511 00 65
UWAGA! W powyższy artykuł nie stanowi porady prawnej ani jej substytutu. Nie może też stanowić inspiracji do obrony w procesie karnym. Jeśli jesteś oskarżony w sprawie karnej koniecznie skontaktuj się z adwokatem!
Adwokat w Poznaniu. Specjalistka od spraw rodzinnych i spadkowych.Posiada bogatą praktykę w sprawach o rozwód, podział majątku, kontakty z dziećmi, władzę rodzicielską i opiekę nad dziećmi.
Specjalizuje się zwłaszcza w trudnych rozwodach – gdy w grę wchodzi podział majątku firmowego, walka o winę lub o dzieci. Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a także
podyplomowe studia z zakresu rachunkowości na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Następnie ukończyła aplikację radcowską i zdała egzamin radcowski. Wykonywała zawód radcy prawnego. Obecnie wykonuje zawód adwokata. Prowadzi praktykę adwokacką w Poznaniu,
Wolsztynie oraz w Świeciu. W trudnych sprawach o rozwód oraz o podział majątku wspólnego reprezentuje klientów w całej Polsce.
Autorka licznych publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.
e-mail: biuro@slupinska.eu
1. podczas rozprawy zeznałem, że byłem w Szpitalu odwiedzić żonę 4 razy, a w Protokole rozprawy zostało napisane 3 razy, a w Uzasadnieniu wyroku już tylko 2 razy.
2. podczas rozprawy zeznałem, że byłem w Szpitalu u Pani Ordynator Oddziału, na którym przebywała żona 3 razy, a w Protokole rozprawy zostało napisane 2 razy, a w Uzasadnieniu wyroku już tylko 1 raz.
To się nazywa „Przelicznik prawdomówności”, za pomocą którego polski sąd dokonuje korekty zeznań, aby potem móc dostosować wyrok na popełnionego czynu. Bardzo praktyczne narzędzie
Ówczesna Prezes Sądu Okregowego w Łodzi na pismie przekazała mi informację, że Sekretariat Sadu dokonuje korekty zeznań i ma na to 3 dni po rozprawie. I w tym czasie żadna ze stron nie na dostepu do akt, ponieważ najpierw musi być dokonana ich ewentualna korekta. Jak widać, była i z pewnoscią nadal jest to standardowa procedura w Łodzi.
Na jakiej podstawie utworzona została lista dokumentów nie korzystających z ochrony Art 271kk ?
Np pozycja – dokumenty składane na podstawie Kodeksu spółek handlowych.
Przykładowo zawiadomienie o podwyższeniu kapitału zakładowego SA może zawierać nieprawdziwą listę subskrybentów albo nieprawdziwą wielkość złożonego przez subskrybenta zapisu. Wtedy taki dokument trudno uznać za wewnętrzny bo dotyczy również podmiotów zewnętrznych (subskrybentów)
dokładnie. Albo protokół zwyczajnego zgromadzenia wspólników sp. z o.o., które rzekomo zatwierdziło sprawozdanie roczne, „wytworzony” w celu uniknięcia kary grzywny nakładanej na prezesa zarządu
Jadąc autem nie zauważyłem że stoja piesi po prawej stronie i przejechałem, stali przed przejściem kolo kościoła wiec myslalem ze czekają na msze
Za jakieś 100 metrów zostałem zatrzymany przez policję
Postawiono mi zrzut ze nie udostępniłem pierwszeństwa
Ok
W rozmowie policjant powiedział że za te wykroczenie jest 1500 zł i 10 punk karnych , i że jak by weszli na przejście kara by była wyższą i 15 punt
Zgodziłem się i przez szybe podpisałem mandat nie czytając go
No bo komu jak komu Policji trzeba wierzyć
Kolega jechal ze mną i chcial negocjować o niższy mandat , Policjiant powiedział że to najniższa 10 puntów i 1500zł
Jutro mialem płacić mandat a tu patrze ze jest 15 puntów karnych
Wcześniej miałem 10 i dodając to razem jest 25 i zabiorą mi prawojazdy
Teraz wiem ze pewnie zrobil to chyba celowo bo kilka dni wcześniej , przy zatrzymania innego znajomego sie udzielałem
Co mam zrobić
Wiem ze tan sa kamery przez przejściu
I sa kamery jak podpisywałem mandat przez szybe , mam tylko jednego swiadka który to słyszał i o mamdacie 1500zl i 10 punktów
Jak zadzwoniłem do nuego to byl w szoku ze nie 10 a 15 wpisał
Co mam teraz zrobić
ZATRZYMANO prawo jazdy na 3 miesiące . Nie oddałem blankietu prawa jazdy ponieważ zagubiłem wypisałem takie oświadczenie. Po upływie 3 miesięcy (cała kara) przed ponownym egzaminem zostałem zatrzymany za granicą z powodu braku winiety. W między czasie blankiet znalazł się w samochodzie w dowodzie rejestracyjnym który nieswiadomie przekazałem policji. Z powodu braku pieniędzy na mandat na miejscu zabrano wszystkie dokumenty na 6 miesięcy. Wróciłem do kraju gdzie zdałem egzamin . Po zdanym egzaminie złożyłem wniosek o wyrobienie blankietu oświadczając że poprzedni zagubiłem. Dostałem nowy plastik a po upływie 6 miesięcy dokumenty zostały zwrócone poprzez ambasadę do wydziału komunikacji w kraju. Która zweryfikowała że posługiwałem się dokumentem który rzekomo zgubiłem. Jestem oskarżony o poświadczenie nieprawdy. Nie poswiadczalem jej umyślnie tylko podczas składania wniosku o nowy blankiet pracownik wymienił mi tylko 2 powody utraty dokumentu podając przykład zniszczenia i zgubienia. Mając świadomość przez długi czas że go zgubiłem pierwsza myśl jaka mi wpadła do głowy to zagubienie i tak oświadczyłem. Jak bronić się w tej sytuacji
Witam. Proszę o wyjaśnienie dokumentów korzystających z ochrony w rozumieniu art. 271 § 1 KK na podstawie przykładów.
1. Sąd pierwszej instancji powołuje się w uzasadnienu na dokument medyczny udzielenia pierwszej pomocy jednakże podaje zaopatrzenie rany ciętej bez szycia.
W wyżej wymienionej dokumentacji medycznej jest informacja rana szyta pod znieczuleniem miejscowym.
2. Komornik wystawia nakaz zapłaty od defakto niebyłych zaległości powiedzmy zakładu pracy. Po mimo skutecznej egzekucji z konta bankowego w pełnej kwocie już wyegzekwowanej.
Czy w obu przypadkach możemy mówić o poiświadczaniu nieprawdy?