Aby założyć sprawę o znęcanie psychiczne, przestępstwo należy zgłosić do organów ścigania. Kolejnym etapem jest dochodzenie, w trakcie którego gromadzone są dowody, przesłuchiwani są świadkowie oraz analizowane są zeznania pokrzywdzonego. W przypadku uzasadnionych podejrzeń popełnienia czynu zabronionego, oskarżonemu zostają postawione zarzuty. Jeżeli agresor nie przyznaje się do winy, sprawa trafia na drogę sądową.
Czym jest znęcanie psychiczne?
Znęcanie psychiczne to forma przemocy. W tym przypadku agresor stopniowo zastrasza, manipuluje, kontroluje, oraz wywiera coraz silniejszy wpływ na ofiarę. Forma ta nie jest oparta na fizycznych aktach agresji, a na spowodowaniu dyskomfortu psychicznego u osoby podporządkowanej.
🧐 Dowiedz się więcej 👉 👉 Przemoc psychiczna – jak udowodnić znęcanie psychiczne? 📄 👥📸
Gdzie zgłosić przemoc psychiczną?
Aby zainicjować postępowanie należy złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z artykułu 207 kodeksu karnego. Możesz je złożyć w formie:
- 🗣️ ustnej – poprzez przesłuchanie w charakterze pokrzywdzonego na komisariacie Policji lub w prokuraturze;
- ✍️ pisemnej.
😉 Wskazówka
Warto rozważyć tą drugą formę! Ma ona swoje zalety. Przede wszystkim swobodnie, bez stresu związanego z przebywaniem na Policji, bądź w prokuraturze możesz opisać zaistniałą sytuację. Poza tym wizyta na komisariacie może to potrwać kilka godzin.
Przykład – gdzie zgłosić znęcanie psychiczne (artykuł 207 kk):
Pani Olga zdecydowała się złożyć pisemne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa znęcania się. Po pierwsze w treści wskazała swoje dane, dane domniemanego sprawcy, czas i miejsce popełnienia czynu. Po drugie opisała na czym polegało znęcanie się i załączyła dowody min. dokumenty, nagrania i zdjęcia. Pismo skierowała do prokuratury rejonowej właściwej ze względu na swoje miejsce zamieszkania.
Jak wygląda sprawa karna o znęcanie psychiczne?
Sprawę karną o znęcanie psychiczne można podzielić na 4 etapy.
Postępowanie przygotowawcze
Celem postępowania przygotowawczego jest zebranie wystarczających dowodów, by móc postawić sprawcy zarzuty. Obejmuje ono przesłuchanie świadków, gromadzenie materiału dowodowego oraz analizę zeznań ofiary. Już podczas jego trwania, kiedy zaistnieją wymagane okoliczności, prokurator ma możliwość:
1. zastosowania dozoru policyjnego – domniemany sprawca zobowiązany jest do regularnego stawiania się na Policji oraz informowania o miejscu przebywania. Dozór policyjny może zostać połączony z:
- zakazem kontaktowania się z pokrzywdzonym lub z innymi osobami;
- zakazem zbliżania się do określonych osób na wskazaną odległość;
- zakazem przebywania w określonych miejscach.
2. wystąpienia do Sądu z wnioskiem o zastosowanie wobec domniemanego sprawcy tymczasowego aresztowania.
Postawienie zarzutów
Jeżeli okaże się to uzasadnione, agresorowi zostają postawione zarzuty. Wówczas sprawca może:
- przyznać się do winy;
- nie przyznać się do winy i bronić się przed organem orzekającym.
Jeśli sprawca nie przyzna się do winy, sprawa zostanie skierowana na drogę sądową.
Akt oskarżenia i postępowanie sądowe
Prokuratura sporządza akt oskarżenia, który trafia do sądu. Od tego momentu rozpoczyna się postępowanie sądowe. W tej fazie organ orzekający zapoznaje się ze wszystkimi zgromadzonymi w sprawie dowodami oraz wysłuchuje zeznań świadków. W trakcie postępowania sądowego zarówno ofiara, jak i agresor mają możliwość przedstawienia własnych argumentów.
Wyrok
Po wysłuchaniu stron oraz przeanalizowaniu zgromadzonych dowodów, sąd wydaje wyrok. Sprawca może zostać:
- skazany – w zależności od okoliczności oraz stopnia przemocy, sąd wymierza karę, przykładowo 👉 karę pozbawienia wolności (od 3 miesięcy do 5 lat zgodnie z art. 207 § 1 kodeksu karnego) lub inne środki, przykładowo 👉 zakaz zbliżania się do ofiary.
- uniewinniony – zgodnie z art. 414 KPK, sprawca zostanie uniewinniony w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 KPK tj. m.in. w przypadku, gdy brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu albo w sytuacji, kiedy zostanie wykazane, że czynu nie popełniono.
Jak długo trwa sprawa o znęcanie psychiczne?
Doświadczenie adwokata pokazuje, że sprawy o znęcanie psychiczne trwają średnio ok. 2 lata. Czas trwania sprawy o znęcanie psychiczne (artykuł 207 kodeksu karnego) może być jednak różny i zależy od wielu czynników, w tym od:
- 🔀 stopnia skomplikowania sprawy,
- 👥 liczby świadków,
- 📽️ ilości dowodów,
- ⚖️ obciążenia sądu,
- ⚔️ przyjętej linii obrony przez oskarżonego,
- ❌📃 zaskarżenia wyroku.
Czy można wycofać złożone zeznania w sprawie przemocy psychicznej?
Jeżeli raz zainicjujesz postępowanie karne to będzie się ono toczyć aż do prawomocnego zakończenia. Bez znaczenia jest bowiem późniejsza wola pokrzywdzonego, który z różnych względów wycofa złożone zeznania.
Jeżeli więc zastanawiasz się, czy automatycznie spowoduje to umorzenie postępowania, to odpowiadam, że nie. Jeśli więc rozmyślisz się i zechcesz wycofać zgłoszenie o przestępstwie, Policja mimo tego będzie dalej pracować nad sprawą.
Czy można wycofać oskarżenie o znęcanie?
Biorąc pod uwagę fakt, iż wszystkie typy przestępstwa znęcania są występkami, ściganymi z oskarżenia publicznego z urzędu, nie ma możliwości wycofania oskarżenia. Jedyną możliwością pozostaje zmiana treści dotychczasowych zeznań złożonych w sprawie.
Niesłuszne oskarżenie o znęcanie się psychiczne – co robić?
Postaraj się, na ile to możliwe, zachować spokój i działać racjonalnie. Naczelną zasada prawa karnego jest domniemanie niewinności! Wynika ona z art. 5 KPK. Udowodnienie winy musi być zatem:
- całkowite,
- pewne
- wolne od jakichkolwiek wątpliwości.
Wskazówka 🗝️
Gdy żona niesłusznie oskarża Cię o stosowanie przemocy psychicznej, warto podjąć aktywną obronę. Tym bardziej, że sprawy te nieraz wiążą się z dużymi i trudnymi emocjami obydwu stron, warto skorzystać z pomocy doświadczonego adwokata lub radcy prawnego. W toku obrony Twój prawnik:
- przeanalizuje wzajemne relacje łączące Cię z pokrzywdzoną w okresie objętym zarzutem,
- zweryfikuje relacje osób składających obciążające Cię zeznania, zwłaszcza w zakresie motywacji do ich złożenia – być może osoby pozostają z Tobą w konflikcie? Przejawiają niechęć i są stronnicze? A być może po prostu znają sytuację tylko z przekazów ustnych pokrzywdzonej?
Jak się bronić przed fałszywymi zarzutami o przemoc psychiczną?
Istnieje wiele strategii obrony przed niesłusznymi zarzutami o znęcanie się psychiczne. W ramach analizy linii obrony zwróć uwagę na 5 poniższych kwestii.
Czy i ile razy pokrzywdzona bądź inne osoby wzywały Policję?
- Jakie były przyczyny i sposoby zakończenia interwencji?
- Czy były przypadki odmowy podjęcia interwencji?
W przypadku braku takich informacji warto zwrócić się do Policji. Tu można uzyskać dane o interwencjach domowych wraz z podaniem ich dokładnej daty, przyczyny, przebiegu i wyniku.
Czy rodzina bądź którakolwiek z osób dotkniętych przestępstwem przemocy była pod opieką instytucji pomocy społecznej?
- Jeżeli TAK, jakie podjęto działania?
Zwróć się z wnioskiem dowodowym o żądaniu szczegółowych informacji. Dotyczy to także danych osób z ramienia instytucji, które można przesłuchać w charakterze świadków.
Czy w związku ze stwierdzeniem zaistnienia przemocy w rodzinie wdrożono procedurę „Niebieskiej Karty”?
- Jeżeli TAK, jakie działania zostały podjęte?
Rozważ wniosek o zwrócenie się do Zespołu Interdyscyplinarnego ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie.
Czy którakolwiek ze stron wystąpiła z pozwem o rozwód?
Od lat zauważalną praktyką jest składanie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa znęcania się jednocześnie ze złożeniem pozwu rozwodowego! Policjanci też dobrze znają tego typu sztuczki. Jeśli tłem rzekomej przemocy psychicznej jest sprawa rozwodowa, to masz szansę, że prokurator będzie o wiele życzliwiej oceniał Twoją sytuację.
Czy strony miały poprawne relacje?
W przeciwnym wypadku rozważ:
- czy żona wszczynała awantury, źle traktowała męża, obrażała, groziła, ograniczała środki finansowe, buntowała dzieci, wyśmiewała, wyganiała z domu, nadużywała alkoholu;
- jak strony spędzały wolny czas;
- czy strony spokojnie omawiały wspólne sprawy.
Ujawnienie się niekorzystnych informacji, nie przesądza od razu o Twojej winie. Wskazuje na konieczność ich wnikliwej weryfikacji. W toku obrony poszukuje się luk oraz nieścisłości w zarzutach drugiej strony.
Wskazówka 😉
Brak powyższych informacji to dobry punkt wyjścia próby podważenia tez oskarżenia o zaistnieniu przestępstwa znęcania się psychicznego.
Jak wygląda sprawa karna o przemoc psychiczną? Podsumowanie
✔️ Zgodnie z artykułem 207 kodeksu karnego, znęcanie się psychiczne jest przestępstwem.
✔️ Po złożeniu zawiadomienia, policja albo prokuratura ustali – czy istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa.
✔️ Aby postawić zarzut znęcania się, trzeba wykazać, że czyn ten charakteryzuje się dość długim okresem trwania.
✔️ Sprawa o nękanie psychiczne trwa średnio od 2 do 3 lat.
✔️ Jeżeli zostałeś niesłusznie oskarżony o znęcanie się psychiczne – podejmij odpowiednią strategię obrony!
Dziękuje za przeczytanie artykułu ,, Jak wygląda sprawa karna o znęcanie psychiczne?”. Być może zainteresują Cię także inne wpisy na moim blogu.
Potrzebujesz pomocy adwokata w sprawie o przemoc psychiczną?
Jeśli chciałbyś skorzystać z mojej pomocy w sprawie karnej o znęcanie psychiczne, zapraszam do kontaktu. Działam na terenie takich miast jak:
- 📍 Poznań,
- 📍 Śrem,
- 📍 Wolsztyn,
- 📍 Świecie.
W trudnych sprawach o znęcanie psychiczne działam w całej Polsce! Udzielam także konsultacji telefonicznych oraz konsultacji online.
Bibliografia:
- https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-karny-16798683/art-207
- https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-postepowania-karnego-16798685/art-5
- https://samorzad.gov.pl/web/gops-ceranow/zespol-interdyscyplinarny-ds-przeciwdzialaniu-przemocy-w-rodzinie
- https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-postepowania-karnego-16798685/art-414
Adwokat w Poznaniu. Specjalistka od spraw rodzinnych i spadkowych.Posiada bogatą praktykę w sprawach o rozwód, podział majątku, kontakty z dziećmi, władzę rodzicielską i opiekę nad dziećmi.
Specjalizuje się zwłaszcza w trudnych rozwodach – gdy w grę wchodzi podział majątku firmowego, walka o winę lub o dzieci. Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a także
podyplomowe studia z zakresu rachunkowości na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Następnie ukończyła aplikację radcowską i zdała egzamin radcowski. Wykonywała zawód radcy prawnego. Obecnie wykonuje zawód adwokata. Prowadzi praktykę adwokacką w Poznaniu,
Wolsztynie oraz w Świeciu. W trudnych sprawach o rozwód oraz o podział majątku wspólnego reprezentuje klientów w całej Polsce.
Autorka licznych publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.
e-mail: biuro@slupinska.eu
Ok